Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Δερβενιώτης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Δερβενιώτης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Βροντούν οι πόρτες οι βαριές

   
Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης
Έτος: 1961
       

Τα φώτα λάμπουν στην πολιτεία
κι εγώ μονάχος μες στο κελί
κι απόψε πάλι θα ξαγρυπνήσω
με σύντροφό μου ένα κερί.

Βροντούν οι πόρτες οι βαριές,
βροντούν κι οι αλυσίδες,
και στην καρδιά μου σβήνουνε
όνειρα και ελπίδες.

Εγώ δεν είδα ποτέ τον ήλιο,
εγώ δεν είδα ποτέ το φως.
Για μένα ο κόσμος είναι μονάχα
τέσσεροι τοίχοι κι ένας σκοπός.

Βροντούν οι πόρτες οι βαριές,
βροντούν κι οι αλυσίδες,
και στην καρδιά μου σβήνουνε
όνειρα και ελπίδες.

Μανούλα, σήκω από το μνήμα
κι έλα κοντά μου μια χαραυγή,
και κλάψε, μάνα, μήπως μ’ αφήσουν
νά ’ρθω μαζί σου στη μαύρη γη.





Η νοσταλγία

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης


Σαν ηφαίστειο που βγάζει
Λάβα και φωτιά
Η καρδιά μου αναστενάζει
Μες στην ξενιτειά.

Όταν σκέπτομαι με πόνο
Τους καλούς γονείς
Την αγάπη μου, τους φίλους
Και τους συγγενείς.

Σαν ηφαίστειο που βγάζει
Λάβα και φωτιά
Η καρδιά μου αναστενάζει
Από σας μακριά.

Στείλτε όλοι την ευχή σας
Γρήγορα να `ρθώ
Πριν με λιώσει η νοσταλγία
Πριν να μαραθώ.

Κάθε μέρα, κάθε ώρα
Κάθε μου στιγμή
Είναι πόνος, είναι δάκρυ
Μες στην ξένη γη.

Σαν ηφαίστειο που βγάζει
Λάβα και φωτιά
Η καρδιά μου αναστενάζει
Από σας μακριά.














Από το δίσκο "Η στεναχώρια μου"



Έκανα το δάκρυ μου μελάνι


 
Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης
Έτος: 1970


Έκανα το δάκρυ μου μελάνι
Και χαρτί τη δόλια μου καρδιά
Να σου γράψω αγάπη μου πως φτάνει
Φτάνει πια να ζούμε μακριά.

Κι αν είχες κάνει κάποιο σφάλμα
Σε συγχωρώ μ’ αυτό το γράμμα.

Σε συγχώρεσα, γύρισε
Την καρδιά μου τη λύγισε
Κάποιος φίλος που σε είδε να κλαις
Σε συγχώρεσα, γύρισε
Πέτρα ήταν και κύλησε
Ένα λάθος που έκανες χθες.

Κι αν πονώ αγάπη μου ακόμη
Να σε τιμωρήσω δεν μπορώ
Τώρα που σου δίνω όμως συγγνώμη
Με τον τρόπο μου σε τιμωρώ.

Πόνους και τύψεις όταν νιώσεις
Θα κλάψεις και θα μετανιώσεις.

Σε συγχώρεσα, γύρισε
Την καρδιά μου τη λύγισε
Κάποιος φίλος που σε είδε να κλαις
Σε συγχώρεσα, γύρισε
Πέτρα ήταν και κύλησε
Ένα λάθος που έκανες χθες.













Από το δίσκο "Η στεναχώρια μου"


Ανάθεμα την τύχη μου

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας

Φυλακή χωρίς αμπάρες και σιδεριές
Μοιάζει το δικό μας σπίτι από τα χτες
Ρημαγμένο προδομένο, όλο καημό
Πού να κάτσω για να κλάψω τον χωρισμό

Ανάθεμα την τύχη μου
Που σ’ έβαλα στο σπίτι μου
Κι από την πρώτη την βραδιά
Σού ’δωσα αγάπη και κλειδιά

Δεν μπορώ δεν την αντέχω την ερημιά
Πιο καλά να το `χε κάψει μια πυρκαϊά
Έφερες μες στην καρδιά μου τον χαλασμό
Πού να κάτσω για να κλάψω τον χωρισμό














Από το δίσκο "Γυρισμός"


Θα ξανατραγουδήσω

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης


Ορκίστηκα σ’ ό,τι αγαπώ
Τραγούδι να μην ξαναπώ
Τα χείλη να σφραγίσω
Μα οι πόνοι πού’χω στην καρδιά
Φουντώσανε σαν τη φωτιά
Και πρέπει να τους σβήσω

Και πήρα την απόφαση
Τον όρκο να πατήσω
Τις πίκρες μου τις πίκρες σας
Θα ξανατραγουδήσω
Μαζί σας να δακρύσω

Τις απιστίας ο καημός
Της ξενιτιάς ο στεναγμός
Μας λιώνουν και μας καίνε
Κι όταν με πόνο τραγουδώ
Οι πικραμένοι όπως κι εγώ
Μαζί μου σιγοκλαίνε













Από το δίσκο "Γυρισμός"

Δυστυχώς

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης
Έτος: 1973

Δυστυχώς
Κάποιος άλλος έχει μπει
Στη σκληρή σου την καρδιά
Και την ζωή σου
Δυστυχώς
Μού ’χεις φέρει την ντροπή
Κι ας ήμουνα καλός εγώ μαζί σου

Όσο κι αν ήμουνα καλός
Με άλλον φεύγεις δυστυχώς
Στη σκοτεινή σου τη ματιά το’χω διαβάσει
Μα σαν περάσει ο καιρός
Θα ξαναέρθεις δυστυχώς
Μα δυστυχώς κι εγώ θα σ’ έχω πια ξεχάσει

Δυστυχώς
Σ’ αγαπώ πάρα πολύ
Και πολύ πάρα πολύ θα υποφέρω
Μα θα ’ρθει
Κάποια μέρα δεν μπορεί
Που θα λέω πού σε είδα πού σε ξέρω


Είσαι η ζωή μου

Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης
Έτος: 1957


Δεν αγάπησα γυναίκα
δεν λαχτάρησα κορμί
όσο λαχταρώ εσένα
κούκλα μου μελαχρινή

Είσαι η ζωή μου
η αναπνοή μου
μ’ άναψες φωτιά
μέσα στην καρδιά
δεν αντέχω πια

Γλύκα μου και φως μου
το φιλί σου δώσ’ μου
μην με τυραννάς
πες πως μ’ αγαπάς
αχ δε με πονάς

Είσαι ο κρυφός καημός μου
της καρδιάς μου ο σεβντάς
βάλθηκες να με πεθάνεις
και στον Άδη να με πας

Είσαι η ζωή μου
η αναπνοή μου
μ’ άναψες φωτιά
μέσα στην καρδιά
δεν αντέχω πια

Γλύκα μου και φως μου
το φιλί σου δώσ’ μου
μην με τυραννάς
πες πως μ’ αγαπάς
αχ δε με πονάς


Τα καλά παιδιά

Στίχοι: Χρήστος Κολοκοτρώνης
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης


Τα καλά παιδιά είναι καταδικασμένα
μέσα στο παλιοντουνιά
να τα δέρνει απονιά
και να ζουν κατατρεγμένα.

Τα καλά παιδιά είναι καταδικασμένα,
είναι καταδικασμένα.

Οι καλές καρδιές είναι πάντα πληγωμένες
οι καρδιές που αγαπούν
πάντα στη ζωή πονούν
γιατί βγαίνουν γελασμένες.

Οι καλές καρδιές είναι πάντα πληγωμένες,
είναι πάντα πληγωμένες.

Τα καλά παιδιά αχ βρε παλιοκοινωνία
έχουνε αισθήματα
κι όμως τα `χεις θύματα
και τα δέρνει η αγωνία.

Τα καλά παιδιά
ζούνε πάντα μ’ αγωνία.


Φεύγω να ξενιτευτώ

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης
Έτος: 1955


Σφίξε μάνα την καρδιά σου
κι άκουσε τι θα σου πω:
Ετοιμάζω τα χαρτιά μου,
φεύγω, θα ξενιτευτώ.

Μη κλαις μανούλα μου γλυκιά,
μη βάζεις μαύρη σκέψη,
δε θα μπορέσει η ξενιτιά
ποτέ να με πλανέψει.

Δώσ’ μου μάνα την ευχή σου,
φεύγω, δεν αντέχω πια.
Έχω βαρεθεί τη φτώχεια
και τη μαύρη συμφορά.

Μη κλαις μανούλα μου γλυκιά,
μη βάζεις μαύρη σκέψη,
δε θα μπορέσει η ξενιτιά
ποτέ να με πλανέψει.

Όσα χρόνια κι αν θα λείπω
στην κακούργα ξενιτιά,
την αγάπη μου κι εσένα
θα `χω πάντα στην καρδιά.

Μη κλαις μανούλα μου γλυκιά,
μη βάζεις μαύρη σκέψη,
δε θα μπορέσει η ξενιτιά
ποτέ να με πλανέψει.


Πάρε τα χνάρια μου

Στίχοι: Κώστας Βίρβος  
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης
Έτος: 1970  

Πάρε τα χνάρια π’ άφησαν  
τα μαύρα δάκρυά μου  
κι έλα απόψε να με βρεις    
εκεί στην ερημιά μου  

Βήμα βήμα, δάκρυ δάκρυ,     
θα με βρεις σε κάποιαν άκρη  
να κλαίω για σέν’ αγάπη μου,     
που τώρα ζεις μακριά μου  

Αντιλαλούν οι ρεματιές 
όταν αναστενάζω
και απ’ την καρδιά μου βγαίνουν φωτιές 
για σένα όταν σπαράζω.
Πάρε τα `χνάρια να με βρεις 
και σώσε με αφού μπορείς

Δακρύζουν μάτια και καρδιές 
όταν αναστενάζω
κι από τα στήθια βγαίνουν φωτιές 
για σένα όταν σπαράζω.
Πάρε τα χνάρια να με βρεις 
και σώσε με αφού μπορείς.



Ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι


Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης
Έτος: 1965

Ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι,  
μια καρέκλα πάντα αδειανή,  
σε προσμένουν πότε θα γυρίσεις
απ’ τα ξένα, δόλιο μας παιδί.

Δηλητήριο στο στόμα
είναι η κάθε μας μπουκιά
μέχρι που να ’ρθεις, παιδί μας,  
απ’ τη μαύρη ξενιτιά.

Η μανούλα πάντοτε κλαμένη,
ο πατέρας όλο σκεφτικός
και τ’ αδέρφια σου και η καλή σου
σκέπτονται εσένα συνεχώς.

Πότε θά ’ρθεις, πότε θά ’ρθεις
απ’ τη μαύρη ξενιτιά
να χαρεί το σπιτικό μας
και η μαύρη μας καρδιά.


Ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι




Φεύγω μανούλα μου γλυκειά


Στίχοι: Χρήστος Κολοκοτρώνης, Θεσσαλός
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης

Φεύγω μανούλα μου γλυκιά,
φεύγω και πάω στα ξένα,
μα όσο ζω θα νοσταλγώ
μανούλα μου εσένα.

Ψηλά βουνά και θάλασσες
πλατιές θα μας χωρίζουν
την ξένη γη τα μάτια μου
με δάκρυα θα ποτίζουν.

Φεύγω αγάπη μου γλυκιά,
για πάντα θα σε χάσω
μα τη ζωή που ζήσαμε
ποτέ δε θα ξεχάσω.

Ψηλά βουνά και θάλασσες
πλατιές θα μας χωρίζουν
την ξένη γη τα μάτια μου
με δάκρυα θα ποτίζουν.

Φεύγω μανούλα μου γλυκιά,
έτσι ήτανε γραμμένο
το φτωχικό σπιτάκι μας
να μείνει ρημαγμένο.





Ποιος είδε γλάρο στα βουνά

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης

Είναι βαριά κι ασήκωτα
Τα πάθη τα δικά μου
Κι αν γέλασα καμιά φορά
Θα ‘ταν στα όνειρά μου
Και σ’ ένα όνειρο απ’ αυτά
Αχ να μην ξύπναγα μετά

Το πεντάρφανο κορμί μου
Πώς κρατιέται απορώ
Αφού μέσα η ψυχή μου
Πέθανε από καιρό

Ποιος είδε γλάρο στα βουνά
Αητό φυλακισμένο
Ποιος είδε και στα χείλη μου
Το γέλιο ανθισμένο
Ποιος είδε γλάρο στα βουνά
Κι άνθρωπο να με συμπονά

Το πεντάρφανο κορμί μου
Πώς κρατιέται απορώ
Αφού μέσα η ψυχή μου
Πέθανε από καιρό
















Από το δίσκο "Γυρισμός"

Αναζήτηση Τραγουδιών και Στίχων


Τραγούδια

Αγάπησα και πόνεσα Έι καπετάνιε Κόκκινο - Μαύρο Πικρός καφές
Αγκινάρα με τα αγκάθια  Είν' όλα μαύρα Κράτα καρδιά Πλήγωσε με όσο θέλεις 
Αγριολούλουδο  Είσαι η ζωή μου Λασπωμένα Όνειρα Ποια είσαι εσύ 
Άδειες φεύγουνε οι νύχτες Έκανα το δάκρυ μου μελάνι Μάγκα μου περαστικά σου Ποιος δρόμος είναι ανοιχτός
Αθήνα Ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι Μαζί σου πως να ζήσω Ποιος είδε γλάρο στα βουνά
Αθήνα-Πειραιάς-Θεσσαλονίκη Ένα τραγούδι θλιβερό Μάνα μου Ποιος θα με πληροφορήσει
Ακόμα και στην κόλαση Ένας μάγκας στο Βοτανικό Μαντουμπάλα Που είσαι μάνα να με δεις
Αλίμονο σ' εμένα Ένας σκύλος και μια γυναίκα Μάτωσε-Μάτωσε Πριν το χάραμα
Αλλοτινές μου εποχές Έξω απ' άδικο Μαυρομάνικο μαχαίρι Προσευχή
Αμάν Έξω ντέρτια και καημοί Με γέρασε η ξενιτιά Πυρετός
Αν είναι η Αγάπη Έγκλημα Έπεσα έξω Με έκαψες με κατάστρεψες Σαββατόβραδο
Αν ήξερες ποιός είμαι εγώ Έρχονται χρόνια δύσκολα Μεσάνυχτα που να σε βρω Σαν απόκληρος γυρίζω
Αν ρωτάς να σου πω Έφυγες και πού μ΄ αφήνεις  Μετάνιωσες Σαν την καλαμιά στον κάμπο
Ανάθεμα την τύχη μου Έφυγες μ΄ έναν άλλονε Μην Κλαις Σαν τον πουλημένο σκλάβο
Αναστενάζω βγαίνει φωτιά Έχεις άντρα χρυσοχέρη Μια γυναίκα έφυγε Σε διώξαν απ΄ την Κοκκινιά
Ανεμώνα Έχω μια αγάπη Μια γυναίκα πέρασε Σε τούτο το παλιόσπιτο
Ανήμπορος 'Εψαξα άδικα να βρω  Μια Καινούργια Κοινωνία Σήκω χόρεψε κουκλί μου
Άνθρωπε άδικε γιατί Ζηλεύω τα πουλιά Μια Κυριακή στη Φυλακή Στα βράχια της Πειραϊκής
Αντιλαλούνε τα βουνά Ζιγκουάλα Μια μέρα πριν πεθάνω Στα χέρια σου μεγάλωσαν
Απ' τα ψηλά πατώματα Η αγάπη κι ο παράς Μια παλιά ιστορία Σταλαματιά, σταλαματιά
Απ' τα ψηλά στα χαμηλά Η ζωή μου όλη Μοίρα μου μ΄ έχεις μισήσει Στην Ελλάς του 2000 
Απ' τις παρανομίες μου Η Θεατρίνα Μονάχος Παραστράτησα Στην οδό της τρέλας
Από τα πολλά Φαρμάκια Η καμπάνα σημαίνει Μόνος Στην ψάθα θα πεθάνω
Απόκληρος της κοινωνίας Η καρδιά μου ας όψεται Μπρος στο ρημαγμένο σπίτι Στις φάμπρικες της Γερμανίας
Άπονες εξουσίες Η Καρδιά Της Μάνας Να περπατήσουμε μαζί Στο άδειο Προσκεφάλι
Άπονη Ζωή Η Κοινωνία Νέοι και γέροι ναυτικοί  Στο πικραμένο δειλινό
Άπονη καρδιά Η νοσταλγία Νόμιζα πως ήταν φίλοι Στο σταυροδρόμι του χωρισμού
Απόψε σ΄ έχω στην αγκαλιά μου Η πιο μεγάλη αμαρτία Νυχτερίδες κι αράχνες Στο τραπέζι που τα πίνω
Απόψε φίλα με Η πληγωμένη μου καρδιά Ξεκινήσαμε με όνειρα χρυσά Συγχώρεσε με
Αραπίνες Η πρώτη αγάπη σου είμαι εγώ Ξέρω Νεκρούς Συννεφιασμένη Κυριακή
Άργησα να σε γνωρίσω Η Στεναχώρια μου Ξεσπά η μπόρα Σχίζονται κάμποι και βουνά
Ας ήτανε ο πόνος ένα τσιγάρο δρόμος Η χήρα Ξέχασέ με, ξέχασέ με Τα καλά παιδιά
Άσε με να ζήσω μοναχός Ήθελα να 'μουνα Πασάς Ο Αντώνης Ο Βαρκάρης Τα μαλλιά τα γκρίζα
Άσπρο πουκάμισο φορώ Ηλιοβασίλεμα σωστό Ο Γυάλινος Κόσμος Τα ξενύχτια κι οι όμορφες γυναίκες
Αυτή η νύχτα μένει Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά Ο ζωντανός ο χωρισμός Τα παλάτια της αγάπης
Αφήστε με να κλάψω Θα ξανατραγουδήσω Ο Καλός καλό δεν έχει Τα πονεμένα δειλινά
Αχάριστε Κόσμε Θα Φύγω Μακρυά Σου Ο καψούρης Τα ροζιασμένα χέρια μου
Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω Θέλω να πεθάνω Ο μπάρμπα-Γιάννης Τα χείλη σου όσα κι αν πουν
Βαριά χτυπούν τα σήμαντρα Θέλω να πω τον πόνο μου Ο Τραγουδιστής Τέτοια κούκλα και τσαχπίνα
Βραδιάζει Θεσσαλονίκη μου Ο Χάρος Την έδιωξα κι όμως την αγαπώ
Βράχο βράχο Θλιμμένο δειλινό Ο Ψαράς Την Παρασκευή το βράδυ
Βρε άνθρωπε κατήγορε Ίσως αύριο Οι αισθηματίες Την πόρτα μη μου κλείνεις
Βύθισε μου το μαχαίρι Καθένας με τον πόνο του Οι μισοί καλοί Τι θέλεις από μένανε
Γεια σου Περαία αθάνατε  Και οι άντρες κλαίνε Όλα εδώ πληρώνονται Το άδικο δεν ευλογείται
Γέρασα πριν την ώρα μου Και πού Θεός Όλα μάταια, όλα ψεύτικα Το ανήλικο
Για δυο μάτια απόψε πίνω Καινούργιες Συμφορές Όποια και να `σαι Το δικό σου αμάρτημα
Για μας ποτέ μην ξημερώσει Καλύτερα μια μαχαιριά Όπου άνθρωπος κακία Το δρομολόι της ζωής
Για μένα αστράφτει και βροντά Κανείς δεν ήρθε να με δει Όση γλύκα έχουνε τα χείλη σου Το θολωμένο μου μυαλό
Για μπάνιο πάω Κάποια μάνα αναστενάζει Όταν βλέπετε να κλαίω Το κλάμα της πενιάς 
Γιατί Με Ξύπνησες Πρωί Καρδιά Παραπονιάρα Ουίσκι τζιν και φρούμελ Το μεγάλο ψάρι
Γυρίζω απ’ τη νύχτα Καρδιά πληγωμένη Πάει κι αυτός Το πέλαγο είναι βαθύ
Δέκα παλικάρια Κατάδικος για πάντα Παίξε Χρήστο το Μπουζούκι Το τελευταίο ραντεβού
Δεν θα ξαν' αγαπήσω Καταραμένη να 'σαι Πάνω στου τοίχου το κάρφι Το τρένο Γερμανίας Αθηνών
Δεν θέλω το κακό σου Καταραμένο Σάββατο Παράπονο Το ψωμί τη ξενιτιάς
Δεν σε πιστεύω  Κατάστρεψες τα νιάτα μου Παραστράτησα για σένα Τραγουδώ
Δεν σε ρωτώ ποια ήσουνα Καταστροφές και Συμφορές Πάρε τα χνάρια μου Υπάρχουν και καλά παιδιά
Δεν σου έλειπε τίποτα Κάτω απ’ το πουκάμισό μου Πάρε φωτιά και κάψε με Υπάρχω
Δρόμος δίχως σύνορα Κάψε κάψε Πάψε να ρωτάς Φαράχ
Δυο πόρτες έχει η ζωή Κάψτε, Κάψτε την καρδιά μου Πέθανε το πιο καλό παιδί Φεύγω μανούλα μου γλυκειά
Δυστυχώς Κελί μου κατασκότεινο Πέντε πάνω πέντε κάτω Φεύγω με πίκρα στα ξένα
Εγώ είμαι αϊτός Κι αν γελάω είναι ψέμα Πέτρα θα ρίξω πίσω Φεύγω να ξενιτευτώ
Εγώ θα σε γλιτώσω Κλάψε σήμερα καρδιά μου Πέτρινα χρόνια Φίλε μου καλέ
Εγώ καλός γεννήθηκα Κλείστε την Πόρτα της Ζωής Πέφτουν της βροχής οι στάλες Φύγε κι άσε με
Εγώ με την αξία μου Κοινωνία Ένοχη Ψιλοβρέχει