Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Καλδάρας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Καλδάρας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πυρετός

Στίχοι: Ελένη Τσουκαρέλη
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Έτος: 1070


Όλοι μου οι φίλοι βρίσκουν το ταίρι
σαν παίρνει και νυχτώνει
μόνον εμένα του έρωτά σου
ο πυρετός με λιώνει.

Μα η δική σου αγάπη
του βάλτου είναι λουλούδι
που απ’ το δικό μου δάκρυ
τρέφεται το πικρό.


Όλοι μου οι φίλοι βρίσκουν το ταίρι
σαν παίρνει και νυχτώνει
μόνον εμένα του έρωτά σου
ο πυρετός με λιώνει.

Πολύ το θέλω να σε μισήσω
ν’ ανοίξουν τα φτερά μου
μα μόλις κάνω ν’ αποφασίσω
"όχι" μου λέει η καρδιά μου.


Ποιος θα με πληροφορήσει

Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Έτος: 1958

Ποιος θα με πληροφορήσει
ποιος μπορεί να μου το πει
όταν ένας άντρας κλαίει
από αγάπη αν είν’ ντροπή

Όταν τα μάτια τ’ αντρικά τα δείτε δακρυσμένα
τι έχουν και δακρύζουνε ρωτήσετε εμένα

Για να κλαίει ένας άντρας
θα ’χει αιτία σοβαρή
μια χαμένη αγάπη κλαίει
κλαίει μια καταστροφή

Όταν τα μάτια τ’ αντρικά τα δείτε δακρυσμένα
τι έχουν και δακρύζουνε ρωτήσετε εμένα

Όποιος με κατηγορήσει
για τα δάκρυα μου αυτά
δε θα έχει αγαπήσει
ούτε θα ’χει και καρδιά

Όταν τα μάτια τ’ αντρικά τα δείτε δακρυσμένα
τι έχουν και δακρύζουνε ρωτήσετε εμένα


Ανάθεμα την τύχη μου

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας

Φυλακή χωρίς αμπάρες και σιδεριές
Μοιάζει το δικό μας σπίτι από τα χτες
Ρημαγμένο προδομένο, όλο καημό
Πού να κάτσω για να κλάψω τον χωρισμό

Ανάθεμα την τύχη μου
Που σ’ έβαλα στο σπίτι μου
Κι από την πρώτη την βραδιά
Σού ’δωσα αγάπη και κλειδιά

Δεν μπορώ δεν την αντέχω την ερημιά
Πιο καλά να το `χε κάψει μια πυρκαϊά
Έφερες μες στην καρδιά μου τον χαλασμό
Πού να κάτσω για να κλάψω τον χωρισμό














Από το δίσκο "Γυρισμός"


Λασπωμένα Όνειρα

 
 
Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας

Σε καλντερίμια σκοτεινά
Που κλαιν τ’ ανεμοβρόχια
Εκεί μου είπαν κατάντησες
Εσύ που δεν νταγιάντησες
Λίγο καιρό τη φτώχεια

Και μου ’ριξες τα όνειρα
Στου δρόμου τα λασπόνερα

Στο τζάκι της αγάπης μας
Σκάλισε πριν να σβήσω
Κι αν βρεις μια σπίθα μόνο μια
Να καίει για μένα στη γωνιά
Πάρε τον δρόμο πίσω













Από το δίσκο "Γυρισμός"

Μαυρομάνικο μαχαίρι

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας


Ένα μαυρομάνικο μαχαίρι,
είναι η αγάπη σου αμάν γιάλα.
Όταν το πετάς και δε με κόβει,
αμολάς το δάκρυ σου.

Δε σε σπούδασαν ωραία
οι δασκάλοι σου
και φοβάμαι θα τα πάρεις
ύπο μάλης σου.

Ένα μαυρομάνικο μαχαίρι,
στην καρδιά μου χάρισες – αμάν γιάλα.
Όμως πού το πας και τι γυρεύεις,
δε μου ξεκαθάρισες.













Από το δίσκο "Γυρισμός"

Κόκκινο - Μαύρο

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Έτος: 1958
Μπουζούκι: Γ.Τσιμπιδης
Β' φωνή Μαρινέλλα


Τα κόκκινα τα χείλια σου
στη μαύρη την καρδιά σου,
κόκκινο μαύρο έπαιξα 
και τη χαρά μου έχασα,
αχάριστη, αχάριστη κοντά σου.

Κόκκινο μαύρο μαύρο έπαιξα, 
αγάπη να κερδίσω,
μα κέρδισα τη συμφορά 
με το να σ’ αγαπήσω.

Περιουσίες χάλασα 
μες στα δικά σου δίχτυα,
όλα συντρίμια έγιναν
κι εμένα μου απέμειναν
του πόνου τα, του πόνου τα ξενύχτια.

Κόκκινο μαύρο μαύρο έπαιξα,
αγάπη να κερδίσω,
μα κέρδισα τη συμφορά
με το να σ’ αγαπήσω.

Μες στα πολλά σου θύματα 
γράψε κι ακόμα ένα
και σένα όμως μια βραδιά 
θα σου την πάρουν την καρδιά
κι όλα τα κε κι όλα τα κερδισμένα.

Κόκκινο μαύρο μαύρο έπαιξα, 
αγάπη να κερδίσω,
μα κέρδισα τη συμφορά
 με το να σ’ αγαπήσω.



Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά

Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου  
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας

Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά
σαν άνθρωπος να κλαίει
να του χτυπώ τα τέλια του
τον πόνο μου να λέει

Το μαράζι της καρδιάς μου
θα το διώχνει ο μπαγλαμάς μου

Δεν τον χωρά τον πόνο μου
η δόλια η καρδιά μου
ο μπαγλαμάς μ’ απόμεινε
στερνή παρηγοριά μου

Το μαράζι της καρδιάς μου
θα το διώχνει ο μπαγλαμάς μου

Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά
φίλο μου να τον κάνω
αφού κανείς δε με πονά
μαζί του θα πεθάνω

Το μαράζι της καρδιάς μου
θα το διώχνει ο μπαγλαμάς μου






Πέτρα θα ρίξω πίσω

Στίχοι: Απόστολος Καλδάρας
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας  
Έτος: 1971  

Πέτρα θα ρίξω πίσω  
κι ούτε θα γυρίσω
να σε ξαναντικρίσω
και να σε ξαναδώ.
Απ’ τα πικρά φιλιά σου
που ήταν σαν φαρμάκι,  
τα χείλη θα ξεπλύνω  
μ’ άλλα φιλιά όπου βρω.

Αχ, Αχ
Τώρα όπου θέλεις την καρδιά σου,
τον έρωτά σου,
πούλα τα και τα δυο.
Εγώ πια δε σ’ αγαπάω,
εγώ πια δεν ξενυχτάω.
Φεύγω κι ούτε θα ξαναγυρίσω
κοντά σου πίσω,
να σε ξαναντικρίσω
και να σε ξαναδώ.





Ανεμώνα

Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου  
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας  
Έτος: 1969  

Στης καρδιάς μου τον χειμώνα  
φύτρωσε μια ανεμώνα  
η δική σου η αγάπη η χρυσή  

Μα δεν πρόλαβε ν’ ανθίσει  
και μαράθηκε πριν ζήσει  
γιατί κρίμα δεν την πότισες και εσύ  

Ποια αγάπη να πιστέψω
και σε ποια να εμπιστευτώ
που φοβάμαι μήπως πάλι προδοθώ

Ποιο λουλούδι να ποτίσω
δίχως φόβο στην ψυχή
πως δε θα `ρθει η στιγμή να μαραθεί

Στης καρδιάς μου το χειμώνα
φύτρωσε μια ανεμώνα
μα τι κρίμα δεν την πότισες και εσύ

Έναν έρωτα χαμένο
έναν κόσμο γκρεμισμένο
από τώρα να θυμάμαι στη ζωή

Σαν χαρτί τα όνειρά μου
φτερουγίζουν μακριά μου
και μ’ αφήνουν μια πικρία στην ψυχή

Ποια αγάπη να πιστέψω
και σε ποια να εμπιστευτώ
που φοβάμαι μήπως πάλι προδοθώ




Πάνω στου τοίχου το κάρφι

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Έτος: 1972

Πάνω στου τοίχου το καρφί
είναι το φόρεμά σου,
γιατί μου τ’ άφησες εκεί 
και πήρες την καρδιά σου.

Με πούλησες για χρήμα 
στο καταχείμωνο
για `μένα είναι κρίμα, 
για σένα αλίμονο.

Συλλογισμένος το κοιτώ, 
με δάκρυ το χαϊδεύω
γιατί μου το `κανες αυτό, 
ακόμα δεν πιστεύω.

Με πούλησες για χρήμα 
στο καταχείμωνο
για `μένα είναι κρίμα, 
για σένα αλίμονο.












Από το δίσκο "Γυρισμός"

Στο τραπέζι που τα πίνω

Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας  
Έτος: 1970  

Στο τραπέζι που τα πίνω  
λείπει το ποτήρι σου,  
λείπουν τα γλυκά σου λόγια  
που άκουγα απ’ τα χείλη σου.  

Η θύμησή σου τη νύχτα αυτή
μες στην καρδιά μου είναι καρφί.

Όπου ρίξω την ματιά μου
βλέπω την σφραγίδα σου,
κι αν ματώνει η καρδιά μου,
ζω με την ελπίδα σου.

Η θύμησή σου τη νύχτα αυτή
μες στην καρδιά μου είναι καρφί.




Για μπάνιο πάω

Στίχοι: Απόστολος Καλδάρας
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας

Βρε τι ’ναι τούτο το κακό,
τι φλόγα, τι καμίνι.
Λες κι η Αθήνα άναψε
και φούρνος έχει γίνει.

Καλέ κοπέλα, καλέ κοπέλα
για μπάνιο πάω, κι αν θέλεις έλα.

Αν δεν γουστάρεις Φάληρο
τραβάμε για Γλυφάδα.
Δικά μου όλα τα έξοδα
και γλέντι και βαρκάδα.

Καλέ κοπέλα, αν θέλεις τσάρκα
πάρ’ το μαγιό σου κι έμπα στη βάρκα.

Θα πάρεις τη δροσίτσα σου
κι ό,τι ποθεί η ψυχή σου
κι όταν χορτάσεις μια και δυο
γυρνάς για το τσαρδί σου.

Καλέ κοπέλα, καλέ κοπέλα
για μπάνιο πάω, κι αν θέλεις έλα.










Το Για μπάνιο έλα είναι το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησε ο Στέλιος. Το αποτέλεσμα δεν ήταν το αναμενόμενο.

Αλλοτινές μου εποχές


Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας

Αλλοτινές μου εποχές
αλλοτινοί μου χρόνοι
Ερωτικές μου συντροφιές
ερωτικοί μου πόνοι

Αχ και να ‘ρχόσαστε ξανά
αυτά τα κρύα δειλινά
που είν' η καρδιά μου μόνη
τώρα που σουρουπώνει

Αλλοτινές μου εποχές
Αλλοτινοί μου χρόνοι

Αγαπημένες μου φωνές
αγαπημένα χείλη
Ονειρεμένες μου στιγμές
σ' ονειρεμένο δείλι

Αχ και να φέρνατε ξανά
στην ορφανή μου την καρδιά
μηνύματα τ' Απρίλη
της μοναξιάς μου φίλοι

Αγαπημένες μου φωνές
Αγαπημένα χείλη




Αναζήτηση Τραγουδιών και Στίχων


Τραγούδια

Αγάπησα και πόνεσα Έι καπετάνιε Κόκκινο - Μαύρο Πικρός καφές
Αγκινάρα με τα αγκάθια  Είν' όλα μαύρα Κράτα καρδιά Πλήγωσε με όσο θέλεις 
Αγριολούλουδο  Είσαι η ζωή μου Λασπωμένα Όνειρα Ποια είσαι εσύ 
Άδειες φεύγουνε οι νύχτες Έκανα το δάκρυ μου μελάνι Μάγκα μου περαστικά σου Ποιος δρόμος είναι ανοιχτός
Αθήνα Ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι Μαζί σου πως να ζήσω Ποιος είδε γλάρο στα βουνά
Αθήνα-Πειραιάς-Θεσσαλονίκη Ένα τραγούδι θλιβερό Μάνα μου Ποιος θα με πληροφορήσει
Ακόμα και στην κόλαση Ένας μάγκας στο Βοτανικό Μαντουμπάλα Που είσαι μάνα να με δεις
Αλίμονο σ' εμένα Ένας σκύλος και μια γυναίκα Μάτωσε-Μάτωσε Πριν το χάραμα
Αλλοτινές μου εποχές Έξω απ' άδικο Μαυρομάνικο μαχαίρι Προσευχή
Αμάν Έξω ντέρτια και καημοί Με γέρασε η ξενιτιά Πυρετός
Αν είναι η Αγάπη Έγκλημα Έπεσα έξω Με έκαψες με κατάστρεψες Σαββατόβραδο
Αν ήξερες ποιός είμαι εγώ Έρχονται χρόνια δύσκολα Μεσάνυχτα που να σε βρω Σαν απόκληρος γυρίζω
Αν ρωτάς να σου πω Έφυγες και πού μ΄ αφήνεις  Μετάνιωσες Σαν την καλαμιά στον κάμπο
Ανάθεμα την τύχη μου Έφυγες μ΄ έναν άλλονε Μην Κλαις Σαν τον πουλημένο σκλάβο
Αναστενάζω βγαίνει φωτιά Έχεις άντρα χρυσοχέρη Μια γυναίκα έφυγε Σε διώξαν απ΄ την Κοκκινιά
Ανεμώνα Έχω μια αγάπη Μια γυναίκα πέρασε Σε τούτο το παλιόσπιτο
Ανήμπορος 'Εψαξα άδικα να βρω  Μια Καινούργια Κοινωνία Σήκω χόρεψε κουκλί μου
Άνθρωπε άδικε γιατί Ζηλεύω τα πουλιά Μια Κυριακή στη Φυλακή Στα βράχια της Πειραϊκής
Αντιλαλούνε τα βουνά Ζιγκουάλα Μια μέρα πριν πεθάνω Στα χέρια σου μεγάλωσαν
Απ' τα ψηλά πατώματα Η αγάπη κι ο παράς Μια παλιά ιστορία Σταλαματιά, σταλαματιά
Απ' τα ψηλά στα χαμηλά Η ζωή μου όλη Μοίρα μου μ΄ έχεις μισήσει Στην Ελλάς του 2000 
Απ' τις παρανομίες μου Η Θεατρίνα Μονάχος Παραστράτησα Στην οδό της τρέλας
Από τα πολλά Φαρμάκια Η καμπάνα σημαίνει Μόνος Στην ψάθα θα πεθάνω
Απόκληρος της κοινωνίας Η καρδιά μου ας όψεται Μπρος στο ρημαγμένο σπίτι Στις φάμπρικες της Γερμανίας
Άπονες εξουσίες Η Καρδιά Της Μάνας Να περπατήσουμε μαζί Στο άδειο Προσκεφάλι
Άπονη Ζωή Η Κοινωνία Νέοι και γέροι ναυτικοί  Στο πικραμένο δειλινό
Άπονη καρδιά Η νοσταλγία Νόμιζα πως ήταν φίλοι Στο σταυροδρόμι του χωρισμού
Απόψε σ΄ έχω στην αγκαλιά μου Η πιο μεγάλη αμαρτία Νυχτερίδες κι αράχνες Στο τραπέζι που τα πίνω
Απόψε φίλα με Η πληγωμένη μου καρδιά Ξεκινήσαμε με όνειρα χρυσά Συγχώρεσε με
Αραπίνες Η πρώτη αγάπη σου είμαι εγώ Ξέρω Νεκρούς Συννεφιασμένη Κυριακή
Άργησα να σε γνωρίσω Η Στεναχώρια μου Ξεσπά η μπόρα Σχίζονται κάμποι και βουνά
Ας ήτανε ο πόνος ένα τσιγάρο δρόμος Η χήρα Ξέχασέ με, ξέχασέ με Τα καλά παιδιά
Άσε με να ζήσω μοναχός Ήθελα να 'μουνα Πασάς Ο Αντώνης Ο Βαρκάρης Τα μαλλιά τα γκρίζα
Άσπρο πουκάμισο φορώ Ηλιοβασίλεμα σωστό Ο Γυάλινος Κόσμος Τα ξενύχτια κι οι όμορφες γυναίκες
Αυτή η νύχτα μένει Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά Ο ζωντανός ο χωρισμός Τα παλάτια της αγάπης
Αφήστε με να κλάψω Θα ξανατραγουδήσω Ο Καλός καλό δεν έχει Τα πονεμένα δειλινά
Αχάριστε Κόσμε Θα Φύγω Μακρυά Σου Ο καψούρης Τα ροζιασμένα χέρια μου
Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω Θέλω να πεθάνω Ο μπάρμπα-Γιάννης Τα χείλη σου όσα κι αν πουν
Βαριά χτυπούν τα σήμαντρα Θέλω να πω τον πόνο μου Ο Τραγουδιστής Τέτοια κούκλα και τσαχπίνα
Βραδιάζει Θεσσαλονίκη μου Ο Χάρος Την έδιωξα κι όμως την αγαπώ
Βράχο βράχο Θλιμμένο δειλινό Ο Ψαράς Την Παρασκευή το βράδυ
Βρε άνθρωπε κατήγορε Ίσως αύριο Οι αισθηματίες Την πόρτα μη μου κλείνεις
Βύθισε μου το μαχαίρι Καθένας με τον πόνο του Οι μισοί καλοί Τι θέλεις από μένανε
Γεια σου Περαία αθάνατε  Και οι άντρες κλαίνε Όλα εδώ πληρώνονται Το άδικο δεν ευλογείται
Γέρασα πριν την ώρα μου Και πού Θεός Όλα μάταια, όλα ψεύτικα Το ανήλικο
Για δυο μάτια απόψε πίνω Καινούργιες Συμφορές Όποια και να `σαι Το δικό σου αμάρτημα
Για μας ποτέ μην ξημερώσει Καλύτερα μια μαχαιριά Όπου άνθρωπος κακία Το δρομολόι της ζωής
Για μένα αστράφτει και βροντά Κανείς δεν ήρθε να με δει Όση γλύκα έχουνε τα χείλη σου Το θολωμένο μου μυαλό
Για μπάνιο πάω Κάποια μάνα αναστενάζει Όταν βλέπετε να κλαίω Το κλάμα της πενιάς 
Γιατί Με Ξύπνησες Πρωί Καρδιά Παραπονιάρα Ουίσκι τζιν και φρούμελ Το μεγάλο ψάρι
Γυρίζω απ’ τη νύχτα Καρδιά πληγωμένη Πάει κι αυτός Το πέλαγο είναι βαθύ
Δέκα παλικάρια Κατάδικος για πάντα Παίξε Χρήστο το Μπουζούκι Το τελευταίο ραντεβού
Δεν θα ξαν' αγαπήσω Καταραμένη να 'σαι Πάνω στου τοίχου το κάρφι Το τρένο Γερμανίας Αθηνών
Δεν θέλω το κακό σου Καταραμένο Σάββατο Παράπονο Το ψωμί τη ξενιτιάς
Δεν σε πιστεύω  Κατάστρεψες τα νιάτα μου Παραστράτησα για σένα Τραγουδώ
Δεν σε ρωτώ ποια ήσουνα Καταστροφές και Συμφορές Πάρε τα χνάρια μου Υπάρχουν και καλά παιδιά
Δεν σου έλειπε τίποτα Κάτω απ’ το πουκάμισό μου Πάρε φωτιά και κάψε με Υπάρχω
Δρόμος δίχως σύνορα Κάψε κάψε Πάψε να ρωτάς Φαράχ
Δυο πόρτες έχει η ζωή Κάψτε, Κάψτε την καρδιά μου Πέθανε το πιο καλό παιδί Φεύγω μανούλα μου γλυκειά
Δυστυχώς Κελί μου κατασκότεινο Πέντε πάνω πέντε κάτω Φεύγω με πίκρα στα ξένα
Εγώ είμαι αϊτός Κι αν γελάω είναι ψέμα Πέτρα θα ρίξω πίσω Φεύγω να ξενιτευτώ
Εγώ θα σε γλιτώσω Κλάψε σήμερα καρδιά μου Πέτρινα χρόνια Φίλε μου καλέ
Εγώ καλός γεννήθηκα Κλείστε την Πόρτα της Ζωής Πέφτουν της βροχής οι στάλες Φύγε κι άσε με
Εγώ με την αξία μου Κοινωνία Ένοχη Ψιλοβρέχει