Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Παπαγιαννοπούλου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Παπαγιαννοπούλου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ποιος θα με πληροφορήσει

Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Έτος: 1958

Ποιος θα με πληροφορήσει
ποιος μπορεί να μου το πει
όταν ένας άντρας κλαίει
από αγάπη αν είν’ ντροπή

Όταν τα μάτια τ’ αντρικά τα δείτε δακρυσμένα
τι έχουν και δακρύζουνε ρωτήσετε εμένα

Για να κλαίει ένας άντρας
θα ’χει αιτία σοβαρή
μια χαμένη αγάπη κλαίει
κλαίει μια καταστροφή

Όταν τα μάτια τ’ αντρικά τα δείτε δακρυσμένα
τι έχουν και δακρύζουνε ρωτήσετε εμένα

Όποιος με κατηγορήσει
για τα δάκρυα μου αυτά
δε θα έχει αγαπήσει
ούτε θα ’χει και καρδιά

Όταν τα μάτια τ’ αντρικά τα δείτε δακρυσμένα
τι έχουν και δακρύζουνε ρωτήσετε εμένα


Σαν τον πουλημένο σκλάβο




Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Στέλιος Καζαντζίδης
Έτος: 1958

Σαν τον πουλημένο σκλάβο
μέρα, νύχτα στη δουλειά
αγωνίζομαι να θρέψω
τα φτωχά μου τα παιδιά.

Δούλευε, σκλάβε, δούλευε
ως τη στερνή πνοή σου,
αφού γεννήθηκες φτωχός
έτσι θα πάει η ζωή σου.

Πού `ναι η προκοπή που έχω
μες στη μαύρη μου ζωή;
Κι αν δουλεύω σαν τον σκλάβο
δε χορταίνω το ψωμί.

Δούλευε, σκλάβε, δούλευε
ως τη στερνή πνοή σου,
αφού γεννήθηκες φτωχός
έτσι θα πάει η ζωή σου.

Όπου πω τα βάσανά μου
τα μεγάλα και βαριά
με πικραίνουν και μου λένε
ας μην έκανες παιδιά.





Ήθελα να 'μουνα Πασάς

Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Στέλιος Χρυσίνης


Ήθελα να `μουνα πασάς
ο κόσμος να με τρέμει,
να’ χα στην εξουσία μου
το πιο όμορφο χαρέμι.
Με γυναίκες τις πιο φίνες,
με τουρκάλες κι αραπίνες.

Τον αργιλέ μου να `πινα
μες στον χρυσό οντά μου
η πιο μικρή χανούμισσα
ν’ ανάβει τη φωτιά μου.

Η χανούμ, θέλει δε θέλει
θα χορεύει τσιφτετέλι.
Ε ρε, πασάς που θα `μουνα
με τα τρελά καπρίτσια!

Και για σωματοφυλακή
τριγύρω μου κορίτσια.
Τον καφέ μου μες στον δίσκο
αλά τούρκα να τον βρίσκω.

 


Από το δίσκο "Ότι δεν είπα" 

Φεύγω με πίκρα στα ξένα

Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Στέλιος Καζαντζίδης



Μανούλα θα φύγω, μην κλάψεις για μένα.
Η μοίρα το γράφει μονάχος να ζω.

Το μίσος του κόσμου με δέρνει σκληρά
και φεύγω με πίκρα στα ξένα.

Μ’ αδίκησαν, μάνα, βαριά με πληγώσαν
και ό,τι αγαπούσα το έχασα πια.

Ποτέ το παιδί σου δεν είδε χαρά
και φεύγει για πάντα στα ξένα.

Πικρές αναμνήσεις μαζί μου θα πάρω.
Στα ξένα που θά `μαι ρημάδι θα ζω.

Παιδί πια δε θά `χεις μανούλα γλυκιά,
εκεί θα πεθάνω στα ξένα.


Είσαι η ζωή μου

Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης
Έτος: 1957


Δεν αγάπησα γυναίκα
δεν λαχτάρησα κορμί
όσο λαχταρώ εσένα
κούκλα μου μελαχρινή

Είσαι η ζωή μου
η αναπνοή μου
μ’ άναψες φωτιά
μέσα στην καρδιά
δεν αντέχω πια

Γλύκα μου και φως μου
το φιλί σου δώσ’ μου
μην με τυραννάς
πες πως μ’ αγαπάς
αχ δε με πονάς

Είσαι ο κρυφός καημός μου
της καρδιάς μου ο σεβντάς
βάλθηκες να με πεθάνεις
και στον Άδη να με πας

Είσαι η ζωή μου
η αναπνοή μου
μ’ άναψες φωτιά
μέσα στην καρδιά
δεν αντέχω πια

Γλύκα μου και φως μου
το φιλί σου δώσ’ μου
μην με τυραννάς
πες πως μ’ αγαπάς
αχ δε με πονάς


Δυο πόρτες έχει η ζωή

Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Στέλιος Καζαντζίδης

Το τελευταίο βράδυ μου
απόψε το περνάω
κι όσοι με πίκραναν πολύ
τώρα που φεύγω απ’ τη ζωή
όλους τους συγχωρνάω

Όλα είναι ένα ψέμα
μια ανάσα μια πνοή
σαν λουλούδι κάποιο χέρι
θα μας κόψει μιαν αυγή

Εκεί που πάω δεν περνά
το δάκρυ και ο πόνος
τα βάσανα και οι καημοί
εδώ θα μείνουν στη ζωή
κι εγώ θα φύγω μόνος

Όλα είναι ένα ψέμα
μια ανάσα μια πνοή
σαν λουλούδι κάποιο χέρι
θα μας κόψει μιαν αυγή

Δυο πόρτες έχει η ζωή
άνοιξα μια και μπήκα
σεργιάνισα ένα πρωινό
κι ώσπου να `ρθει το δειλινό
από την άλλη βγήκα

Όλα είναι ένα ψέμα
μια ανάσα μια πνοή
σαν λουλούδι κάποιο χέρι
θα μας κόψει μιαν αυγή



Για μένα αστράφτει και βροντά

Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Μπάμπης Μπακάλης

Για μένα αστράφτει και βροντά
κι ο ήλιος σκοτεινιάζει,
σήμερα μάνα μου γλυκιά,
απ’ τη δική σου αγκαλιά,
ο χάρος με αρπάζει.

Χάνομαι, χάνομαι, κανένας δε με σώνει,
η κουρασμένη μου ζωή, απόψε τελειώνει.

Για μένα κλαίνε τα βουνά
και οι κάμποι δεν ανθούνε,
σήμερα σαν με χάσουνε,
οι φίλοι μου θα κλάψουνε
κι οι εχθροί μου θα χαρούνε.

Χάνομαι, χάνομαι, κανένας δε με σώνει,
η κουρασμένη μου ζωή, απόψε τελειώνει.

Κι εσύ αγάπη μου πιστή
κοίτα να με ξεχάσεις,
ήτανε μαύρο τυχερό,
προτού χαρείς, προτού χαρώ,
για πάντα να με χάσεις.


Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά

Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου  
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας

Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά
σαν άνθρωπος να κλαίει
να του χτυπώ τα τέλια του
τον πόνο μου να λέει

Το μαράζι της καρδιάς μου
θα το διώχνει ο μπαγλαμάς μου

Δεν τον χωρά τον πόνο μου
η δόλια η καρδιά μου
ο μπαγλαμάς μ’ απόμεινε
στερνή παρηγοριά μου

Το μαράζι της καρδιάς μου
θα το διώχνει ο μπαγλαμάς μου

Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά
φίλο μου να τον κάνω
αφού κανείς δε με πονά
μαζί του θα πεθάνω

Το μαράζι της καρδιάς μου
θα το διώχνει ο μπαγλαμάς μου






Ανεμώνα

Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου  
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας  
Έτος: 1969  

Στης καρδιάς μου τον χειμώνα  
φύτρωσε μια ανεμώνα  
η δική σου η αγάπη η χρυσή  

Μα δεν πρόλαβε ν’ ανθίσει  
και μαράθηκε πριν ζήσει  
γιατί κρίμα δεν την πότισες και εσύ  

Ποια αγάπη να πιστέψω
και σε ποια να εμπιστευτώ
που φοβάμαι μήπως πάλι προδοθώ

Ποιο λουλούδι να ποτίσω
δίχως φόβο στην ψυχή
πως δε θα `ρθει η στιγμή να μαραθεί

Στης καρδιάς μου το χειμώνα
φύτρωσε μια ανεμώνα
μα τι κρίμα δεν την πότισες και εσύ

Έναν έρωτα χαμένο
έναν κόσμο γκρεμισμένο
από τώρα να θυμάμαι στη ζωή

Σαν χαρτί τα όνειρά μου
φτερουγίζουν μακριά μου
και μ’ αφήνουν μια πικρία στην ψυχή

Ποια αγάπη να πιστέψω
και σε ποια να εμπιστευτώ
που φοβάμαι μήπως πάλι προδοθώ




Στο τραπέζι που τα πίνω

Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας  
Έτος: 1970  

Στο τραπέζι που τα πίνω  
λείπει το ποτήρι σου,  
λείπουν τα γλυκά σου λόγια  
που άκουγα απ’ τα χείλη σου.  

Η θύμησή σου τη νύχτα αυτή
μες στην καρδιά μου είναι καρφί.

Όπου ρίξω την ματιά μου
βλέπω την σφραγίδα σου,
κι αν ματώνει η καρδιά μου,
ζω με την ελπίδα σου.

Η θύμησή σου τη νύχτα αυτή
μες στην καρδιά μου είναι καρφί.




Αλλοτινές μου εποχές


Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας

Αλλοτινές μου εποχές
αλλοτινοί μου χρόνοι
Ερωτικές μου συντροφιές
ερωτικοί μου πόνοι

Αχ και να ‘ρχόσαστε ξανά
αυτά τα κρύα δειλινά
που είν' η καρδιά μου μόνη
τώρα που σουρουπώνει

Αλλοτινές μου εποχές
Αλλοτινοί μου χρόνοι

Αγαπημένες μου φωνές
αγαπημένα χείλη
Ονειρεμένες μου στιγμές
σ' ονειρεμένο δείλι

Αχ και να φέρνατε ξανά
στην ορφανή μου την καρδιά
μηνύματα τ' Απρίλη
της μοναξιάς μου φίλοι

Αγαπημένες μου φωνές
Αγαπημένα χείλη




Αναζήτηση Τραγουδιών και Στίχων


Τραγούδια

Αγάπησα και πόνεσα Έι καπετάνιε Κόκκινο - Μαύρο Πικρός καφές
Αγκινάρα με τα αγκάθια  Είν' όλα μαύρα Κράτα καρδιά Πλήγωσε με όσο θέλεις 
Αγριολούλουδο  Είσαι η ζωή μου Λασπωμένα Όνειρα Ποια είσαι εσύ 
Άδειες φεύγουνε οι νύχτες Έκανα το δάκρυ μου μελάνι Μάγκα μου περαστικά σου Ποιος δρόμος είναι ανοιχτός
Αθήνα Ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι Μαζί σου πως να ζήσω Ποιος είδε γλάρο στα βουνά
Αθήνα-Πειραιάς-Θεσσαλονίκη Ένα τραγούδι θλιβερό Μάνα μου Ποιος θα με πληροφορήσει
Ακόμα και στην κόλαση Ένας μάγκας στο Βοτανικό Μαντουμπάλα Που είσαι μάνα να με δεις
Αλίμονο σ' εμένα Ένας σκύλος και μια γυναίκα Μάτωσε-Μάτωσε Πριν το χάραμα
Αλλοτινές μου εποχές Έξω απ' άδικο Μαυρομάνικο μαχαίρι Προσευχή
Αμάν Έξω ντέρτια και καημοί Με γέρασε η ξενιτιά Πυρετός
Αν είναι η Αγάπη Έγκλημα Έπεσα έξω Με έκαψες με κατάστρεψες Σαββατόβραδο
Αν ήξερες ποιός είμαι εγώ Έρχονται χρόνια δύσκολα Μεσάνυχτα που να σε βρω Σαν απόκληρος γυρίζω
Αν ρωτάς να σου πω Έφυγες και πού μ΄ αφήνεις  Μετάνιωσες Σαν την καλαμιά στον κάμπο
Ανάθεμα την τύχη μου Έφυγες μ΄ έναν άλλονε Μην Κλαις Σαν τον πουλημένο σκλάβο
Αναστενάζω βγαίνει φωτιά Έχεις άντρα χρυσοχέρη Μια γυναίκα έφυγε Σε διώξαν απ΄ την Κοκκινιά
Ανεμώνα Έχω μια αγάπη Μια γυναίκα πέρασε Σε τούτο το παλιόσπιτο
Ανήμπορος 'Εψαξα άδικα να βρω  Μια Καινούργια Κοινωνία Σήκω χόρεψε κουκλί μου
Άνθρωπε άδικε γιατί Ζηλεύω τα πουλιά Μια Κυριακή στη Φυλακή Στα βράχια της Πειραϊκής
Αντιλαλούνε τα βουνά Ζιγκουάλα Μια μέρα πριν πεθάνω Στα χέρια σου μεγάλωσαν
Απ' τα ψηλά πατώματα Η αγάπη κι ο παράς Μια παλιά ιστορία Σταλαματιά, σταλαματιά
Απ' τα ψηλά στα χαμηλά Η ζωή μου όλη Μοίρα μου μ΄ έχεις μισήσει Στην Ελλάς του 2000 
Απ' τις παρανομίες μου Η Θεατρίνα Μονάχος Παραστράτησα Στην οδό της τρέλας
Από τα πολλά Φαρμάκια Η καμπάνα σημαίνει Μόνος Στην ψάθα θα πεθάνω
Απόκληρος της κοινωνίας Η καρδιά μου ας όψεται Μπρος στο ρημαγμένο σπίτι Στις φάμπρικες της Γερμανίας
Άπονες εξουσίες Η Καρδιά Της Μάνας Να περπατήσουμε μαζί Στο άδειο Προσκεφάλι
Άπονη Ζωή Η Κοινωνία Νέοι και γέροι ναυτικοί  Στο πικραμένο δειλινό
Άπονη καρδιά Η νοσταλγία Νόμιζα πως ήταν φίλοι Στο σταυροδρόμι του χωρισμού
Απόψε σ΄ έχω στην αγκαλιά μου Η πιο μεγάλη αμαρτία Νυχτερίδες κι αράχνες Στο τραπέζι που τα πίνω
Απόψε φίλα με Η πληγωμένη μου καρδιά Ξεκινήσαμε με όνειρα χρυσά Συγχώρεσε με
Αραπίνες Η πρώτη αγάπη σου είμαι εγώ Ξέρω Νεκρούς Συννεφιασμένη Κυριακή
Άργησα να σε γνωρίσω Η Στεναχώρια μου Ξεσπά η μπόρα Σχίζονται κάμποι και βουνά
Ας ήτανε ο πόνος ένα τσιγάρο δρόμος Η χήρα Ξέχασέ με, ξέχασέ με Τα καλά παιδιά
Άσε με να ζήσω μοναχός Ήθελα να 'μουνα Πασάς Ο Αντώνης Ο Βαρκάρης Τα μαλλιά τα γκρίζα
Άσπρο πουκάμισο φορώ Ηλιοβασίλεμα σωστό Ο Γυάλινος Κόσμος Τα ξενύχτια κι οι όμορφες γυναίκες
Αυτή η νύχτα μένει Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά Ο ζωντανός ο χωρισμός Τα παλάτια της αγάπης
Αφήστε με να κλάψω Θα ξανατραγουδήσω Ο Καλός καλό δεν έχει Τα πονεμένα δειλινά
Αχάριστε Κόσμε Θα Φύγω Μακρυά Σου Ο καψούρης Τα ροζιασμένα χέρια μου
Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω Θέλω να πεθάνω Ο μπάρμπα-Γιάννης Τα χείλη σου όσα κι αν πουν
Βαριά χτυπούν τα σήμαντρα Θέλω να πω τον πόνο μου Ο Τραγουδιστής Τέτοια κούκλα και τσαχπίνα
Βραδιάζει Θεσσαλονίκη μου Ο Χάρος Την έδιωξα κι όμως την αγαπώ
Βράχο βράχο Θλιμμένο δειλινό Ο Ψαράς Την Παρασκευή το βράδυ
Βρε άνθρωπε κατήγορε Ίσως αύριο Οι αισθηματίες Την πόρτα μη μου κλείνεις
Βύθισε μου το μαχαίρι Καθένας με τον πόνο του Οι μισοί καλοί Τι θέλεις από μένανε
Γεια σου Περαία αθάνατε  Και οι άντρες κλαίνε Όλα εδώ πληρώνονται Το άδικο δεν ευλογείται
Γέρασα πριν την ώρα μου Και πού Θεός Όλα μάταια, όλα ψεύτικα Το ανήλικο
Για δυο μάτια απόψε πίνω Καινούργιες Συμφορές Όποια και να `σαι Το δικό σου αμάρτημα
Για μας ποτέ μην ξημερώσει Καλύτερα μια μαχαιριά Όπου άνθρωπος κακία Το δρομολόι της ζωής
Για μένα αστράφτει και βροντά Κανείς δεν ήρθε να με δει Όση γλύκα έχουνε τα χείλη σου Το θολωμένο μου μυαλό
Για μπάνιο πάω Κάποια μάνα αναστενάζει Όταν βλέπετε να κλαίω Το κλάμα της πενιάς 
Γιατί Με Ξύπνησες Πρωί Καρδιά Παραπονιάρα Ουίσκι τζιν και φρούμελ Το μεγάλο ψάρι
Γυρίζω απ’ τη νύχτα Καρδιά πληγωμένη Πάει κι αυτός Το πέλαγο είναι βαθύ
Δέκα παλικάρια Κατάδικος για πάντα Παίξε Χρήστο το Μπουζούκι Το τελευταίο ραντεβού
Δεν θα ξαν' αγαπήσω Καταραμένη να 'σαι Πάνω στου τοίχου το κάρφι Το τρένο Γερμανίας Αθηνών
Δεν θέλω το κακό σου Καταραμένο Σάββατο Παράπονο Το ψωμί τη ξενιτιάς
Δεν σε πιστεύω  Κατάστρεψες τα νιάτα μου Παραστράτησα για σένα Τραγουδώ
Δεν σε ρωτώ ποια ήσουνα Καταστροφές και Συμφορές Πάρε τα χνάρια μου Υπάρχουν και καλά παιδιά
Δεν σου έλειπε τίποτα Κάτω απ’ το πουκάμισό μου Πάρε φωτιά και κάψε με Υπάρχω
Δρόμος δίχως σύνορα Κάψε κάψε Πάψε να ρωτάς Φαράχ
Δυο πόρτες έχει η ζωή Κάψτε, Κάψτε την καρδιά μου Πέθανε το πιο καλό παιδί Φεύγω μανούλα μου γλυκειά
Δυστυχώς Κελί μου κατασκότεινο Πέντε πάνω πέντε κάτω Φεύγω με πίκρα στα ξένα
Εγώ είμαι αϊτός Κι αν γελάω είναι ψέμα Πέτρα θα ρίξω πίσω Φεύγω να ξενιτευτώ
Εγώ θα σε γλιτώσω Κλάψε σήμερα καρδιά μου Πέτρινα χρόνια Φίλε μου καλέ
Εγώ καλός γεννήθηκα Κλείστε την Πόρτα της Ζωής Πέφτουν της βροχής οι στάλες Φύγε κι άσε με
Εγώ με την αξία μου Κοινωνία Ένοχη Ψιλοβρέχει