Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πυθαγόρας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πυθαγόρας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ξεκινήσαμε με όνειρα χρυσά

 
 
Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Έτος: 1975


Ξεκινήσαμε με όνειρα χρυσά
μα χωρίσαμε στου δρόμου τα μισά
και τραβάμε την υπόλοιπη ζωή
δίχως θάρρος δίχως γέλιο και πνοή

Βάλαμε και οι δυο
μεταξύ μας τον εγωισμό
Είπα εγώ είπες εσύ
το κακό δυστυχώς δεν αργεί

Ούτε η μοίρα μας τα φταίει
ούτε ο κόσμος μας μισεί
φταίμε μόνο τελικά εγώ κι εσύ
Τώρα η ζωή μας λέει
πως την κούπα την πικρή
θα την πιούμε και οι δυο μισή μισή

Κάναμε τι τα θες;
στην αγάπη μας τόσες ζημιές
κλάματα και θυμοί
ώσπου που ήρθε η μαύρη στιγμή













Από το δίσκο "Υπάρχω"

Τι θέλεις από μένανε

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος


Τι θέλεις από μένανε
και μου χτυπάς τα μεσάνυχτα;
Για μας τους δυο είναι αργά,
για σένα δεν υπάρχω πια.

Πες πως μ’ είδες εχθές
στ’ όνειρό σου
όνειρο μέσα στα πολλά.
Πες πως ήμουνα ένας γνωστός σου
μέσ’ στο πλήθος που κυλά.

Ο παλιός, ο καλός άνθρωπός σου
τώρα δεν υπάρχει πια.

Τι θέλεις από μένανε
και μου ξυπνάς πάλι τα παλιά;
Δεν έχω χείλια για φιλιά
και δάκρυα για να κλάψω πια.













Από το δίσκο "Υπάρχω"

Κάψτε, κάψτε την καρδιά μου

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος


Φίλοι μου καλοί αν είστε
για παρέα μου καθίστε
και φωτιά μεγάλη ανάψτε
κι όλα τα παλιά μου κάψτε

Κάψτε κάψτε την καρδιά μου
για να βρω την γιατρειά μου
κάψτε και την κάμαρά μου
που κοιμότανε κοντά μου
κι αγαπούσε άλλον κρυφά μου

Ντρέπομαι μα και λυπάμαι
έστω και που την θυμάμαι
θέλω φίλοι μου από εκείνη
ούτε ίχνος να μη μείνει














Από το δίσκο "Υπάρχω"

Κράτα καρδιά

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος


Είμαι ένας άνθρωπος που `χω στην πλάτη μου
πίκρες και βάσανα ενα φορτίο
κι ούτε ξαπόστασα ούτε ανάσανα
θα ησυχάσω όταν πω στον κόσμο αυτόν αντίο

Κράτα καρδιά κι οι μάνες άλλο πια
να μην γεννούν φιλότιμα παιδιά
Με αγκαλιάζουνε και με φιλούν μ’ υποκρισία
κι όταν πονάω εγώ κανείς δε δίνει σημασία

Είμαι ένας άνθρωπος που δεν εχάρηκα
και που δε γέλασα σ’ αυτήν την πλάση
όλοι με βλέπουνε για το συμφέρον τους
κι έφτασα να παρακαλώ το τέλος μου να φτάσει


 
Από το δίσκο "Υπάρχω"

Και οι άντρες κλαίνε

 
 
Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Βασίλης Βασιλειάδης
Έτος: 1969


Σαν πληγωμένος αετός,
στην κάμαρά μας μπήκα
κι ούτε ανάσα, ούτε φως,
ούτε αγκαλιά δεν βρήκα

Κι όπως σκεφτόμουνα
πως άλλος σ' αγκαλιάζει
το πρώτο δάκρυ μου
κατάλαβα να στάζει

Όσοι δεν πόνεσαν,
ασ' τους να λένε
Κι όμως κυρία μου
κι οι άνδρες κλαίνε.

Με τσακισμένα τα φτερά
έπιασα το ποτήρι
μα του χαμού σου η συμφορά
με είχε παρασύρει.

Κι όσο σκεφτόμουνα
πως είσαι μακρυά μου
ποτάμια τρέχανε
θολά τα δάκρυά μου.

Όσοι δεν πόνεσαν,
ασ' τους να λένε
Κι όμως κυρία μου
κι οι άνδρες κλαίνε.









Η Καρδιά Της Μάνας


Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Στ. Καζαντζίδης & Νάκης Πετρίδης



Για μένανε γέρασες, μανούλα μου,
μπουκιά μπουκιά μ’ ανάθρεψες
κι όλα τα λησμόνησα, αχ! και σε περιφρόνησα,
κι όλα τα λησμόνησα, αχ! και σε περιφρόνησα.

Για μια γυναίκα σου `κλεισα την πόρτα
σου είπα λόγια, μάνα μου, πικρά
κι όταν μ’ άφησε κι εκείνη, ήρθες όπως πρώτα
και μου έδωσες αγάπη και παρηγοριά.

Αχάριστα σου φέρθηκα, μανούλα μου
για μια καρδιά π’ αγάπησα,
μάνα μου πώς μπόρεσες αχ! και μου το συγχώρεσες,
μάνα μου πώς μπόρεσες αχ! και μου το συγχώρεσες.

Για μια γυναίκα σου `κλεισα την πόρτα
σου είπα λόγια, μάνα μου, πικρά
κι όταν μ’ άφησε κι εκείνη, ήρθες όπως πρώτα
και μου έδωσες αγάπη και παρηγοριά.













Από το δίσκο "Ότι δεν είπα"

Μαυρομάνικο μαχαίρι

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας


Ένα μαυρομάνικο μαχαίρι,
είναι η αγάπη σου αμάν γιάλα.
Όταν το πετάς και δε με κόβει,
αμολάς το δάκρυ σου.

Δε σε σπούδασαν ωραία
οι δασκάλοι σου
και φοβάμαι θα τα πάρεις
ύπο μάλης σου.

Ένα μαυρομάνικο μαχαίρι,
στην καρδιά μου χάρισες – αμάν γιάλα.
Όμως πού το πας και τι γυρεύεις,
δε μου ξεκαθάρισες.













Από το δίσκο "Γυρισμός"

Μετάνιωσες

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος

Έφυγες απάνω στο θυμό σου
κι ήταν η φυγή σου θάνατός σου
γιατί ο χρόνος είναι δικαστής
Είχες το θάρρος να μ’ αφήσεις
χωρίς και να με χαιρετίσεις
και τώρα συλλογίσου
μες στην καταστροφή σου
το χέρι μου ζητάς για να πιαστείς

Μετάνιωσες αλλά σ’ έχω ξεχάσει
κι ο πόνος μου κι αυτός έχει περάσει
η πονεμένη μου καρδιά
βρήκε αλλού παρηγοριά
κι αν μετάνιωσες το τρένο το `χεις χάσει

Νόμιζες πως θα σε περιμένω
να με βρεις γυρνώντας νικημένο
και πως θα σου ανοίξω για να μπεις
Μα το φαρμάκι σου που πήρα
μου έδωσε δύναμη και πείρα
και ούτε θα σ’ ανοίξω
και ούτε θα σ’ αγγίξω
και δεν ακούω ό,τι κι αν μου πεις








Από το δίσκο "Υπάρχω"

Κάψε κάψε

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Βασίλης Βασιλειάδης


Κάψε κάψε, τι θα κάψεις
από μια καρδιά καμένη,
εγώ ξόφλησα για σένα
όλα είναι πια χαμένα,
τώρα τίποτα δε μένει,
κάψε κάψε, τι θα κάψεις
από μια καρδιά καμένη.

Μου `κανες τη νύχτα δάκρυ
και τη μέρα συμφορά,
ακατάλληλη αγάπη,
ακατάλληλη καρδιά.

Κάψε κάψε, τι θα κάψεις
από μια καρδιά καμένη.

Κάψε κάψε τ’ όνειρό μου
και τις μαύρες μου αναμνήσεις,
κι όταν θα χαθεί η σκιά μου
ξέχνα και το όνομά μου,
και μη με ξαναζητήσεις,
κάψε κάψε τ’ όνειρό μου
και τις μαύρες μου αναμνήσεις.

Μου `κανες τη νύχτα δάκρυ
και τη μέρα συμφορά,
ακατάλληλη αγάπη,
ακατάλληλη καρδιά.

Κάψε κάψε, τι θα κάψεις
από μια καρδιά καμένη.


Απ΄ τα ψηλά πατώματα

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Έτος: 1973

Απ’ τα ψηλά πατώματα
και απ’ τα μεγάλα σπίτια
κατρακύλησα στ’ αλήθεια
και έκλαψες από συνήθεια
κι όταν μ’ είδες πεταμένο
με παράτησες σαν ξένο.

Καλά μου τα `λεγαν
όσοι μ’ αγάπαγαν
μα εγώ σε σένα πίστεψα
και τη ζωή μου αχρήστεψα
κι απ’ τα ψηλά πατώματα
βρέθηκα μες στα χώματα.

Για τις αδυναμίες μου
τον εαυτό μου βρίζω
και τον κόσμο που γνωρίζω
αποφεύγω ν’ αντικρίζω
κι ο φτωχότερος του κόσμου
είμαι τώρα και δακρύζω.

Καλά μου τα `λεγαν
όσοι μ’ αγάπαγαν
μα εγώ σε σένα πίστεψα
και τη ζωή μου αχρήστεψα
κι απ’ τα ψηλά πατώματα
βρέθηκα μες στα χώματα.


Η πιο μεγάλη αμαρτία


Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Κώστας Σταματάκης
Έτος: 1969

Πήρα τις θάλασσες για να σε ζήσω
και σαν κυρία να σε κρατήσω
κι ενώ πνιγόμουν στα βάσανά μου,
μ’ άλλους γλεντούσες τον ιδρώτα μου.

Η πιο μεγάλη αμαρτία, αχ!
είναι στον κόσμο η απιστία.

Αν είχα δύναμη και αν μπορούσα,
όλα τα λάθη θα συγχωρούσα,
μα τέτοια πράξη σαν τη δική σου
να τιμωρούσα με τη ζωή σου.

Η πιο μεγάλη αμαρτία, αχ!
είναι στον κόσμο η απιστία.












Από την ταινία Ο Γίγας της Κυψέλης με τον Νίκο Ρίζο


Δεν σε πιστεύω

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Βασίλης Βασιλειάδης
Έτος: 1968


Δεν σε πιστεύω όσο και να κλαις
κι αύριο θα `σαι όπως ήσουν χτες
αν όπως σ’ αγαπούσα μ’ αγαπούσες
δεν θ’ άνοιγες στα στήθια μου πληγές

Θα κλάψω πικρά μα θα ξεχάσω
μα θα ξεχάσω με τον καιρό
καινούρια ζωή θα χαράξω
να μην πονάω που σ’ αγαπώ

Δεν σε πιστεύω σ’ έχω μάθει πια
δεν έχεις λόγο ούτε και καρδιά
αν ήθελες εσύ θα με κρατούσες
μα τώρα και να θέλεις είναι αργά

Θα κλάψω πικρά μα θα ξεχάσω
μα θα ξεχάσω με τον καιρό
καινούρια ζωή θα χαράξω
να μην πονάω που σ’ αγαπώ


Η αγάπη κι ο παράς

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Έτος: 1973


Μέσα στα σοκάκια
Που λες τα Πειραιώτικα
Που ’ζησα ωραία
Ωραία κι αλλιώτικα
Μια νύχτα που ήμουν πικραμένος
Μου ’πε ένας φίλος γερασμένος
Μου ’πε ένας γέρος ασπρομάλλης
και σοφός

Πως η αγάπη κι ο παράς
Αδέρφια, φίλε θα ’ναι
Και όσα φράγκα οικονομάς
Τόσο θα σ’ αγαπάνε
Κι εγώ τον άκουγα τον γέρο
Χωρίς το νόημα να ξέρω
Γιατί ήμουν άμυαλος ακόμα
Και μικρός

Πέρασαν τα χρόνια
Μικρή μου και μ’ αγάπησες
Και για λίγο χρήμα
Απόψε με παράτησες
Κι αυτή τη νύχτα που υποφέρω
Ξαναθυμήθηκα τον γέρο
Που μου είχε πει μεγάλα λόγια
Και σοφά


Φίλε μου καλέ

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος  

Φίλε μου, αν έχεις γερή καρδιά  
κάτσε ν’ ακούσεις μια συμφορά  
δίχως αφορμή, με εγκατέλειψε αυτή  
αυτή που θαύμαζες, τόσο και συ  

Φίλε μου καλέ, αν τη δεις ποτέ
ρώτα να σου πει, γιατί με πλήγωσε
γιατί, γιατί, γιατί, γιατί

Έμαθα πως θέλει, να ξανάρθει
όμως διστάζει από ντροπή
πες της πως εγώ, τη θέλω και την αγαπώ
και αν μετάνιωσε, τη συγχωρώ.














Από το δίσκο "Η στεναχώρια μου"

Τα ροζιασμένα χέρια μου

Στίχοι: Πυθαγόρας  
Μουσική: Στ. Καζαντζίδης & Νάκης Πετρίδης
Έτος: 1966  

Όταν θα μάθεις πως είμαι εργάτης,  
τότε θα πάψεις να μ’ αγαπάς  
κι αυτά τα χέρια μου, τα ροζιασμένα
με ειρωνεία θα τα κοιτάς.

Απόψε ζούμε στα παραμύθια
που τελειώνουνε ως το πρωί,  
είναι φαρμάκι πικρό η αλήθεια,  
άλλο αγάπη κι άλλο ζωή.

Όταν σου πούνε το όνομά μου
ίσως ξεχάσουνε για να σου πουν
αυτά τα χέρια μου, τα ροζιασμένα,
μάνα, πατέρα κι αδέρφια ζουν.

Απόψε ζούμε στα παραμύθια
που τελειώνουνε ως το πρωί,
είναι φαρμάκι πικρό η αλήθεια,
άλλο αγάπη κι άλλο ζωή.
















Από το δίσκο "Ότι δεν είπα"

Η καρδιά μου ας όψεται

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Νικολόπουλος, Βασιλόπουλος
Έτος: 1972

Δακρυσμένη ζητάς την αγάπη μου
και ξεχνάς ένα λάθος σου μεγάλο,
ένα βράδυ εσύ με το δάκρυ μου
είχες χτίσει φωλιά με έναν άλλον.
Σε λυπάμαι αλλά είσαι κίνδυνος,
σ’ αγαπάω αλλά αμφιβάλλω.

Η καρδιά μου ας όψεται
που σ’ αγαπάει ακόμα
όμως πως να κοιμηθώ
σε λερωμένο στρώμα.

Πως να σφίξω ξανά μες στα χέρια μου
το κορμί σου το αγαπημένο
πως το χάιδευε άλλος θα σκέφτομαι
όταν έριχνα δάκρυ χαμένο.
Σαν να πιάνω φωτιά θα μου φαίνεται
και θα καίγομαι και θα πεθαίνω.

Η καρδιά μου ας όψεται
που σ’ αγαπάει ακόμα
όμως πως να κοιμηθώ
σε λερωμένο στρώμα.













Από το δίσκο "Γυρισμός"

Κάτω απ’ το πουκάμισο μου


Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλο


Κάτω απ’ το πουκάμισό μου  
η καρδιά μου σβήνει  
κι αν το σφάλμα είναι δικό μου  
δείξε καλοσύνη  

Ζήσαμε στιγμές ωραίες
έχουμε αναμνήσεις
κι είναι κρίμα για ένα σφάλμα
όλα να τα σβήσεις

Τα παράνομα φιλιά μου
τα `χω κόψει σ’ το `χω πει
βγάζω αίμα απ’ την καρδιά μου
και σου βάζω υπογραφή

Κάτω απ’ το πουκάμισό μου
η καρδιά μου σβήνει
κι αν το σφάλμα είναι δικό μου
δείξτε καλοσύνη

Πρώτη μου φορά που κλαίω
μα και τελευταία
γιατί ξέρω ότι φταίω
που έζησα λαθραία

Να χωρίσουμε είναι κρίμα
κι έγκλημα μεγάλο
να `μαι εγώ το ένα θύμα
να `σαι εσύ το άλλο

Τα παράνομα φιλιά μου
τα `χω κόψει σ’ το `χω πει
βγάζω αίμα απ’ την καρδιά μου
και σου βάζω υπογραφή

Κάτω απ’ το πουκάμισό μου
η καρδιά μου σβήνει
κι αν το σφάλμα είναι δικό μου
δείξε καλοσύνη




Από το δίσκο "Υπάρχω"


Απόψε σ΄ έχω στην αγκαλιά μου

Στίχοι: Πυθαγόρας  
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Έτος: 1968

Απόψε σ’ έχω στην αγκαλιά μου  
μα σε χάνω το πρωί,  
απόψε σβήνει στην κάμαρά μου
μια αγάπη, μια ζωή.  

Φίλα με γλυκιά μου,  
σβήσε τη φωτιά
για να σε χορτάσω
όταν φύγεις πια.  

Θα κλάψει η μάνα μου πικρά
όταν μου πεις το έχε γεια
και θα ραγίζουν τα βουνά
όταν σου πω αντίο.

Θα πέσουν μαύροι κεραυνοί
στο τελευταίο μας φιλί
κι ο κόσμος όλος θα πνιγεί
αν κλάψουμε κι οι δύο.

Σε αγκαλιάζω με αγωνία
και με πνίγουνε οι λυγμοί
είσαι για μένανε μια ιστορία
που θα σβήσει την αυγή.

Φίλα με γλυκιά μου,
σβήσε τη φωτιά
για να σε χορτάσω
όταν φύγεις πια.

Θα κλάψει η μάνα μου πικρά
όταν μου πεις το έχε γεια
και θα ραγίζουν τα βουνά
όταν σου πω αντίο.

Θα πέσουν μαύροι κεραυνοί
στο τελευταίο μας φιλί
κι ο κόσμος όλος θα πνιγεί
αν κλάψουμε κι οι δύο.






Πάνω στου τοίχου το κάρφι

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Έτος: 1972

Πάνω στου τοίχου το καρφί
είναι το φόρεμά σου,
γιατί μου τ’ άφησες εκεί 
και πήρες την καρδιά σου.

Με πούλησες για χρήμα 
στο καταχείμωνο
για `μένα είναι κρίμα, 
για σένα αλίμονο.

Συλλογισμένος το κοιτώ, 
με δάκρυ το χαϊδεύω
γιατί μου το `κανες αυτό, 
ακόμα δεν πιστεύω.

Με πούλησες για χρήμα 
στο καταχείμωνο
για `μένα είναι κρίμα, 
για σένα αλίμονο.












Από το δίσκο "Γυρισμός"

Γυρίζω απ’ τη νύχτα

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Έτος: 1972

Γυρίζω απ’ τη νύχτα,
έρχομαι απόψε απ’ του καημού τη φυλακή
η απονιά του κόσμου   
και η αγάπη σου με στείλανε εκεί
εκεί που όποιος πάει,   
τα βάσανα ξεχνάει.

Τόσες μέρες, τόσες νύχτες, 
απ’ τον κόσμο απουσίασα
το τραγούδι και τους φίλους, 
για να γιατρευτώ θυσίασα
το ψέμα τ’ αηδίασα

Γυρίζω απ’ τη νύχτα, 
από τον κόσμο έλειψα πολύ καιρό
με ξέχασαν οι φίλοι 
και συ δε μου `‘φερες τσιγάρο και νερό
γυρίζω και γελάω 
κι όλους τους συγχωρνάω

Τόσες μέρες, τόσα χρόνια, 
απ’ τον κόσμο απουσίασα
το τραγούδι και τους φίλους 
για να γιατρευτώ θυσίασα
το ψέμα τ’ αηδίασα



Από το δίσκο "Γυρισμός"

Αναζήτηση Τραγουδιών και Στίχων


Τραγούδια

Αγάπησα και πόνεσα Έι καπετάνιε Κόκκινο - Μαύρο Πικρός καφές
Αγκινάρα με τα αγκάθια  Είν' όλα μαύρα Κράτα καρδιά Πλήγωσε με όσο θέλεις 
Αγριολούλουδο  Είσαι η ζωή μου Λασπωμένα Όνειρα Ποια είσαι εσύ 
Άδειες φεύγουνε οι νύχτες Έκανα το δάκρυ μου μελάνι Μάγκα μου περαστικά σου Ποιος δρόμος είναι ανοιχτός
Αθήνα Ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι Μαζί σου πως να ζήσω Ποιος είδε γλάρο στα βουνά
Αθήνα-Πειραιάς-Θεσσαλονίκη Ένα τραγούδι θλιβερό Μάνα μου Ποιος θα με πληροφορήσει
Ακόμα και στην κόλαση Ένας μάγκας στο Βοτανικό Μαντουμπάλα Που είσαι μάνα να με δεις
Αλίμονο σ' εμένα Ένας σκύλος και μια γυναίκα Μάτωσε-Μάτωσε Πριν το χάραμα
Αλλοτινές μου εποχές Έξω απ' άδικο Μαυρομάνικο μαχαίρι Προσευχή
Αμάν Έξω ντέρτια και καημοί Με γέρασε η ξενιτιά Πυρετός
Αν είναι η Αγάπη Έγκλημα Έπεσα έξω Με έκαψες με κατάστρεψες Σαββατόβραδο
Αν ήξερες ποιός είμαι εγώ Έρχονται χρόνια δύσκολα Μεσάνυχτα που να σε βρω Σαν απόκληρος γυρίζω
Αν ρωτάς να σου πω Έφυγες και πού μ΄ αφήνεις  Μετάνιωσες Σαν την καλαμιά στον κάμπο
Ανάθεμα την τύχη μου Έφυγες μ΄ έναν άλλονε Μην Κλαις Σαν τον πουλημένο σκλάβο
Αναστενάζω βγαίνει φωτιά Έχεις άντρα χρυσοχέρη Μια γυναίκα έφυγε Σε διώξαν απ΄ την Κοκκινιά
Ανεμώνα Έχω μια αγάπη Μια γυναίκα πέρασε Σε τούτο το παλιόσπιτο
Ανήμπορος 'Εψαξα άδικα να βρω  Μια Καινούργια Κοινωνία Σήκω χόρεψε κουκλί μου
Άνθρωπε άδικε γιατί Ζηλεύω τα πουλιά Μια Κυριακή στη Φυλακή Στα βράχια της Πειραϊκής
Αντιλαλούνε τα βουνά Ζιγκουάλα Μια μέρα πριν πεθάνω Στα χέρια σου μεγάλωσαν
Απ' τα ψηλά πατώματα Η αγάπη κι ο παράς Μια παλιά ιστορία Σταλαματιά, σταλαματιά
Απ' τα ψηλά στα χαμηλά Η ζωή μου όλη Μοίρα μου μ΄ έχεις μισήσει Στην Ελλάς του 2000 
Απ' τις παρανομίες μου Η Θεατρίνα Μονάχος Παραστράτησα Στην οδό της τρέλας
Από τα πολλά Φαρμάκια Η καμπάνα σημαίνει Μόνος Στην ψάθα θα πεθάνω
Απόκληρος της κοινωνίας Η καρδιά μου ας όψεται Μπρος στο ρημαγμένο σπίτι Στις φάμπρικες της Γερμανίας
Άπονες εξουσίες Η Καρδιά Της Μάνας Να περπατήσουμε μαζί Στο άδειο Προσκεφάλι
Άπονη Ζωή Η Κοινωνία Νέοι και γέροι ναυτικοί  Στο πικραμένο δειλινό
Άπονη καρδιά Η νοσταλγία Νόμιζα πως ήταν φίλοι Στο σταυροδρόμι του χωρισμού
Απόψε σ΄ έχω στην αγκαλιά μου Η πιο μεγάλη αμαρτία Νυχτερίδες κι αράχνες Στο τραπέζι που τα πίνω
Απόψε φίλα με Η πληγωμένη μου καρδιά Ξεκινήσαμε με όνειρα χρυσά Συγχώρεσε με
Αραπίνες Η πρώτη αγάπη σου είμαι εγώ Ξέρω Νεκρούς Συννεφιασμένη Κυριακή
Άργησα να σε γνωρίσω Η Στεναχώρια μου Ξεσπά η μπόρα Σχίζονται κάμποι και βουνά
Ας ήτανε ο πόνος ένα τσιγάρο δρόμος Η χήρα Ξέχασέ με, ξέχασέ με Τα καλά παιδιά
Άσε με να ζήσω μοναχός Ήθελα να 'μουνα Πασάς Ο Αντώνης Ο Βαρκάρης Τα μαλλιά τα γκρίζα
Άσπρο πουκάμισο φορώ Ηλιοβασίλεμα σωστό Ο Γυάλινος Κόσμος Τα ξενύχτια κι οι όμορφες γυναίκες
Αυτή η νύχτα μένει Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά Ο ζωντανός ο χωρισμός Τα παλάτια της αγάπης
Αφήστε με να κλάψω Θα ξανατραγουδήσω Ο Καλός καλό δεν έχει Τα πονεμένα δειλινά
Αχάριστε Κόσμε Θα Φύγω Μακρυά Σου Ο καψούρης Τα ροζιασμένα χέρια μου
Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω Θέλω να πεθάνω Ο μπάρμπα-Γιάννης Τα χείλη σου όσα κι αν πουν
Βαριά χτυπούν τα σήμαντρα Θέλω να πω τον πόνο μου Ο Τραγουδιστής Τέτοια κούκλα και τσαχπίνα
Βραδιάζει Θεσσαλονίκη μου Ο Χάρος Την έδιωξα κι όμως την αγαπώ
Βράχο βράχο Θλιμμένο δειλινό Ο Ψαράς Την Παρασκευή το βράδυ
Βρε άνθρωπε κατήγορε Ίσως αύριο Οι αισθηματίες Την πόρτα μη μου κλείνεις
Βύθισε μου το μαχαίρι Καθένας με τον πόνο του Οι μισοί καλοί Τι θέλεις από μένανε
Γεια σου Περαία αθάνατε  Και οι άντρες κλαίνε Όλα εδώ πληρώνονται Το άδικο δεν ευλογείται
Γέρασα πριν την ώρα μου Και πού Θεός Όλα μάταια, όλα ψεύτικα Το ανήλικο
Για δυο μάτια απόψε πίνω Καινούργιες Συμφορές Όποια και να `σαι Το δικό σου αμάρτημα
Για μας ποτέ μην ξημερώσει Καλύτερα μια μαχαιριά Όπου άνθρωπος κακία Το δρομολόι της ζωής
Για μένα αστράφτει και βροντά Κανείς δεν ήρθε να με δει Όση γλύκα έχουνε τα χείλη σου Το θολωμένο μου μυαλό
Για μπάνιο πάω Κάποια μάνα αναστενάζει Όταν βλέπετε να κλαίω Το κλάμα της πενιάς 
Γιατί Με Ξύπνησες Πρωί Καρδιά Παραπονιάρα Ουίσκι τζιν και φρούμελ Το μεγάλο ψάρι
Γυρίζω απ’ τη νύχτα Καρδιά πληγωμένη Πάει κι αυτός Το πέλαγο είναι βαθύ
Δέκα παλικάρια Κατάδικος για πάντα Παίξε Χρήστο το Μπουζούκι Το τελευταίο ραντεβού
Δεν θα ξαν' αγαπήσω Καταραμένη να 'σαι Πάνω στου τοίχου το κάρφι Το τρένο Γερμανίας Αθηνών
Δεν θέλω το κακό σου Καταραμένο Σάββατο Παράπονο Το ψωμί τη ξενιτιάς
Δεν σε πιστεύω  Κατάστρεψες τα νιάτα μου Παραστράτησα για σένα Τραγουδώ
Δεν σε ρωτώ ποια ήσουνα Καταστροφές και Συμφορές Πάρε τα χνάρια μου Υπάρχουν και καλά παιδιά
Δεν σου έλειπε τίποτα Κάτω απ’ το πουκάμισό μου Πάρε φωτιά και κάψε με Υπάρχω
Δρόμος δίχως σύνορα Κάψε κάψε Πάψε να ρωτάς Φαράχ
Δυο πόρτες έχει η ζωή Κάψτε, Κάψτε την καρδιά μου Πέθανε το πιο καλό παιδί Φεύγω μανούλα μου γλυκειά
Δυστυχώς Κελί μου κατασκότεινο Πέντε πάνω πέντε κάτω Φεύγω με πίκρα στα ξένα
Εγώ είμαι αϊτός Κι αν γελάω είναι ψέμα Πέτρα θα ρίξω πίσω Φεύγω να ξενιτευτώ
Εγώ θα σε γλιτώσω Κλάψε σήμερα καρδιά μου Πέτρινα χρόνια Φίλε μου καλέ
Εγώ καλός γεννήθηκα Κλείστε την Πόρτα της Ζωής Πέφτουν της βροχής οι στάλες Φύγε κι άσε με
Εγώ με την αξία μου Κοινωνία Ένοχη Ψιλοβρέχει