'Εψαξα άδικα να βρω

Στίχοι: Ευάγγελος Ατραΐδης
Μουσική: Π. Ζεμανίδου
Έτος: 1970


Έψαξα άδικα να βρω ανθρώπους να με νιώσουνε
μα δυστυχώς δεν βρήκα
Πάνω στις τόσες μου πληγές αχ, αχ
κι άλλες πληγές μ’ ανοίξανε και γελασμένος βγήκα

Κανείς δεν ένιωσε τον πόνο μου
μα δεν πειράζει έτσι είναι τι να γίνει
κι αν τους βοήθησα χαλάλι τους
θα τους αφήσω στο θεό για να τους κρίνει

Έδωσα χρήμα και καρδιά και πίστεψα στον έρωτα
και στην αγνή φιλία
Μα ήταν όλα μια ψευτιά αχ αχ
και μου ’δωσαν για αντάλλαγμα μίσος κι αχαριστία

Κανείς δεν ένιωσε τον πόνο μου
μα δεν πειράζει έτσι είναι τι να γίνει
κι αν τους βοήθησα χαλάλι τους
θα τους αφήσω στο θεό για να τους κρίνει

Από το δίσκο μου "Η στεναχώρια μου"

Η χήρα

Στίχοι: Ευάγγελος Ατραΐδης
Μουσική: Στέλιος Καζαντζίδης
Έτος: 1968

Μια χήρα είχε ορκιστεί στο πρώτο της στεφάνι,
μια χήρα είχε ορκιστεί στο πρώτο της στεφάνι,
αλλά δεν έμεινε πιστή στον όρκο που είχε κάνει,
μα αυτή δεν έμεινε πιστή στον όρκο που είχε κάνει.

Στις εννιά, στις εννιά του μακαρίτη
άλλον έ άλλον έβαλε στο σπίτι.

Τα μαύρα ρούχα έβγαλε, άνοιξε την καρδιά της,
τα μαύρα ρούχα έβγαλε, άνοιξε την καρδιά της,
και νοικοκύρη έβαλε κρυφά στην κάμαρά της,
και νοικοκύρη έβαλε κρυφά στην κάμαρά της.

Στις εννιά, στις εννιά του μακαρίτη
άλλον έ άλλον έβαλε στο σπίτι.

Η χήρα βρήκε τη χαρά, τα νιάτα της γλεντάει,
η χήρα βρήκε τη χαρά, τα νιάτα της γλεντάει,
αλίμονο στο φουκαρά που πέθανε και πάει,
αχ! αλίμονο στο φουκαρά που πέθανε και πάει.

Στις εννιά, στις εννιά του μακαρίτη
άλλον έ άλλον έβαλε στο σπίτι.

Κοινωνία Ένοχη

Στίχοι: Χρήστος Κολοκοτρώνης
Μουσική: Στέλιος Καζαντζίδης

Κοινωνία ένοχη παλιοκοινωνία
είσαι σκάρτη και άπονη και σε κατηγορώ
μες στην αδικία σου και μες στην τυραννία
κοινωνία ένοχη να ζήσω δεν μπορώ

Κοινωνία ένοχη εσύ μου `χεις γκρεμίσει
όλα μου τα όνειρα σε τούτη τη ζωή
κι απ’ την αγάπη μου εσύ μ’ έχεις χωρίσει
και άδικα με τυραννάς βράδυ και πρωί

Κοινωνία αχάριστη δε θα αντέχω άλλο
σ’ το `χω πει πολλές φορές και θα σ’ το ξαναπώ
έχω ένα παράπονο παράπονο μεγάλο
πως το δίκιο μου ποτέ δεν πρόκειται να βρω

Καρδιά πληγωμένη

Στίχοι: Γιώργος Λαύκας
Μουσική: Γιώργος Λαύκας


Καρδιά πληγωμένη
τίποτα πια δε σου μένει
καρδιά πληγωμένη
τίποτα πια δε σου μένει
μια λέξη δε λες
μόνο σιγοκλαίς απελπισμένη

Σκορπάμε σαν πουλιά
μέσα απ’ την καρδιά χίλιες ελπίδες
Φτωχή μου καρδιά
μέσα στη ζωή χαρά δεν είδες
δεν εγέλασα ποτέ
μες την ψεύτρα ζωή
πληγωμένη μου καρδιά
πες μου εσύ το γιατί

Καρδιά πληγωμένη
μες τον πόνο βυθισμένη
Καρδιά πληγωμένη
μες τον πόνο βυθισμένη
μια λέξη δε λες
για μια αγάπη κλαις
που είναι χαμένη

Είσαι η ζωή μου

Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης
Έτος: 1957


Δεν αγάπησα γυναίκα
δεν λαχτάρησα κορμί
όσο λαχταρώ εσένα
κούκλα μου μελαχρινή

Είσαι η ζωή μου
η αναπνοή μου
μ’ άναψες φωτιά
μέσα στην καρδιά
δεν αντέχω πια

Γλύκα μου και φως μου
το φιλί σου δώσ’ μου
μην με τυραννάς
πες πως μ’ αγαπάς
αχ δε με πονάς

Είσαι ο κρυφός καημός μου
της καρδιάς μου ο σεβντάς
βάλθηκες να με πεθάνεις
και στον Άδη να με πας

Είσαι η ζωή μου
η αναπνοή μου
μ’ άναψες φωτιά
μέσα στην καρδιά
δεν αντέχω πια

Γλύκα μου και φως μου
το φιλί σου δώσ’ μου
μην με τυραννάς
πες πως μ’ αγαπάς
αχ δε με πονάς

Η πρώτη αγάπη σου είμαι εγώ

Στίχοι: Γιώργος Μητσάκης
Μουσική: Γιώργος Μητσάκης

Η πρώτη αγάπη σου είμαι εγώ
εγώ σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ

Μαζί στα πρώτα βάσανα
στα πρώτα καρδιοχτύπια
οι δυο μας πρωτοζήσαμε
τα πρώτα μας ξενύχτια

Η πρώτη αγάπη σου είμαι εγώ
εγώ σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ

Ωραία ήταν η ζωή
και ο καιρός περνούσε
κι ο ένας περισσότερο
τον άλλον επονούσε

Και τ’ αποτέλεσμα ήταν αυτό
να καταλήξουμε στο χωρισμό
Να καταλήξουμε στο χωρισμό
το αποτέλεσμα ήταν αυτό

Μα πώς μπορεί ο πόνος μου
να μην είναι μεγάλος
αφού εγώ σ’ αγάπησα
σε χαίρεται ένας άλλος

Εγώ σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ
όμως δεν ήτανε το τυχερό
Όμως δεν ήτανε το τυχερό
εγώ σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ

Δυο πόρτες έχει η ζωή

Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Στέλιος Καζαντζίδης

Το τελευταίο βράδυ μου
απόψε το περνάω
κι όσοι με πίκραναν πολύ
τώρα που φεύγω απ’ τη ζωή
όλους τους συγχωρνάω

Όλα είναι ένα ψέμα
μια ανάσα μια πνοή
σαν λουλούδι κάποιο χέρι
θα μας κόψει μιαν αυγή

Εκεί που πάω δεν περνά
το δάκρυ και ο πόνος
τα βάσανα και οι καημοί
εδώ θα μείνουν στη ζωή
κι εγώ θα φύγω μόνος

Όλα είναι ένα ψέμα
μια ανάσα μια πνοή
σαν λουλούδι κάποιο χέρι
θα μας κόψει μιαν αυγή

Δυο πόρτες έχει η ζωή
άνοιξα μια και μπήκα
σεργιάνισα ένα πρωινό
κι ώσπου να `ρθει το δειλινό
από την άλλη βγήκα

Όλα είναι ένα ψέμα
μια ανάσα μια πνοή
σαν λουλούδι κάποιο χέρι
θα μας κόψει μιαν αυγή

Το άδικο δεν ευλογείται

Στίχοι: Χρήστος Κολοκοτρώνης
Μουσική: Μανώλης Χιώτης

Τι όμορφη που θα `σουνα βρε παλιοκοινωνία
αν έλειπε το άδικο και η αχαριστία.

Αν έλειπε το άδικο και η συκοφαντία
τι όμορφη που θα `σουνα βρε παλιοκοινωνία.

Σε γνώρισα, σε γνώρισα βρε παλιοκοινωνία
μ’ αχαριστία πλήρωσες την κάθε μου θυσία.

Το πιο μεγάλο έγκλημα είν’ η αχαριστία,
σε γνώρισα, σε γνώρισα βρε παλιοκοινωνία.

Το άδικο, το άδικο, ποτέ δεν ευλογείται
και όμως μ’ αδικήσατε και με κατηγορείτε.

Απ’ το Θεό, απ’ το Θεό μια μέρα θα το βρειτε,
το άδικο, το άδικο, ποτέ δεν ευλογείται.

Τα καλά παιδιά

Στίχοι: Χρήστος Κολοκοτρώνης
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης


Τα καλά παιδιά είναι καταδικασμένα
μέσα στο παλιοντουνιά
να τα δέρνει απονιά
και να ζουν κατατρεγμένα.

Τα καλά παιδιά είναι καταδικασμένα,
είναι καταδικασμένα.

Οι καλές καρδιές είναι πάντα πληγωμένες
οι καρδιές που αγαπούν
πάντα στη ζωή πονούν
γιατί βγαίνουν γελασμένες.

Οι καλές καρδιές είναι πάντα πληγωμένες,
είναι πάντα πληγωμένες.

Τα καλά παιδιά αχ βρε παλιοκοινωνία
έχουνε αισθήματα
κι όμως τα `χεις θύματα
και τα δέρνει η αγωνία.

Τα καλά παιδιά
ζούνε πάντα μ’ αγωνία.

Στην ψάθα θα πεθάνω

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Βασίλης Καραπατάκης

Στην ψάθα θα πεθάνω, σ, την ψάθα θα πεθάνω,
στην ψάθα θα πεθάνω μονάχος μια βραδιά,
απ’ το φιλότιμο μου, απ’ το φιλότιμο μου,
απ’ το φιλότιμο μου κι απ’ την καλή καρδιά.

Απ’ τα καλά που κάνω
στην ψάθα θα πεθάνω.

Τα έχω δώσει όλα, τα έχω δώσει όλα,
τα έχω δώσει όλα για φίλους και γνωστούς,
κι ευχαριστώ δεν είπε, κι ευχαριστώ δεν είπε,
κι ευχαριστώ δεν είπε κανένας απ’ αυτούς.

Απ’ τα καλά που κάνω
στην ψάθα θα πεθάνω.

Για κάποια π’ αγαπούσα, για κάποια π’ αγαπούσα,
για κάποια π’ αγαπούσα κι έχω θυσιαστεί,
και μες στη δυστυχία, και μες στη δυστυχία,
και μες στη δυστυχία με ξέχασε κι αυτή.

Απ’ τα καλά που κάνω
στην ψάθα θα πεθάνω.