Βροντούν οι πόρτες οι βαριές

   
Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης
Έτος: 1961
       

Τα φώτα λάμπουν στην πολιτεία
κι εγώ μονάχος μες στο κελί
κι απόψε πάλι θα ξαγρυπνήσω
με σύντροφό μου ένα κερί.

Βροντούν οι πόρτες οι βαριές,
βροντούν κι οι αλυσίδες,
και στην καρδιά μου σβήνουνε
όνειρα και ελπίδες.

Εγώ δεν είδα ποτέ τον ήλιο,
εγώ δεν είδα ποτέ το φως.
Για μένα ο κόσμος είναι μονάχα
τέσσεροι τοίχοι κι ένας σκοπός.

Βροντούν οι πόρτες οι βαριές,
βροντούν κι οι αλυσίδες,
και στην καρδιά μου σβήνουνε
όνειρα και ελπίδες.

Μανούλα, σήκω από το μνήμα
κι έλα κοντά μου μια χαραυγή,
και κλάψε, μάνα, μήπως μ’ αφήσουν
νά ’ρθω μαζί σου στη μαύρη γη.

Μακάρι να πεθάνω

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Μπάμπης Μπακάλης


Αυτοί που λεν’ πως είν’ ωραία η ζωή
δεν έχουν κάνει με τα βάσανα παρέα,
δεν έχουν νιώσει αδικία τι θα πει
κι έχουνε δίκιο για να λεν’ πως είν’ ωραία.

Μα εγώ που καταστράφηκα με τη ζωή που κάνω,
μακάρι να πεθάνω, μακάρι να πεθάνω.

Εγώ που ένιωσα στον κόσμο απονιά
και με τσακίσανε της φτώχειας τα φαρμάκια,
τον εβαρέθηκα τον άδικο ντουνιά
και το κορμί μου θα το βρουν μες στα σοκάκια.

Μα εγώ που καταστράφηκα με τη ζωή που κάνω,
μακάρι να πεθάνω, μακάρι να πεθάνω.

Και μια γυναίκα που αγάπησα βαθειά
μου `στηνε ύπουλα θηλιά σαν τον Ιούδα,
γιατί με άφησε μονάχο μια βραδιά
και την καρδιά μου την κομμάτιασε η κακούργα.

Μα εγώ που καταστράφηκα με τη ζωή που κάνω,
μακάρι να πεθάνω, μακάρι να πεθάνω.

 

 

 

Δεν σου έλειπε τίποτα

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Βασίλης Βασιλειάδης
Έτος: 1968


Θα τα σκίσω τα ρούχα μου,
θα λυγίσω τα σίδερα,
γιατί την αγάπη μας
την πρόδωσες σήμερα.

Θα τα σκίσω τα ρούχα μου
για να δεις την πληγή μου
που μου άνοιξες άπονη
βαθιά στην ψυχή μου.

Όσες μέρες ζω στον κόσμο
τόσες πίκρες έχω πιει
μα την πιο μεγάλη πίκρα
μου την έδωσες εσύ.

Εσύ, εσύ, εσύ...

Δεν σου έλειπε τίποτα
και δεν είχες παράπονα,
όμως αγαπούλα μου
μου φέρθηκες άπονα

Θα τα σκίσω τα ρούχα μου
για να δεις την πληγή μου
που μου άνοιξες άπονη
βαθιά στην ψυχή μου.

Όσες μέρες ζω στον κόσμο
τόσες πίκρες έχω πιει
μα την πιο μεγάλη πίκρα
μου την έδωσες εσύ.

Εσύ, εσύ, εσύ...

Η νοσταλγία

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης


Σαν ηφαίστειο που βγάζει
Λάβα και φωτιά
Η καρδιά μου αναστενάζει
Μες στην ξενιτειά.

Όταν σκέπτομαι με πόνο
Τους καλούς γονείς
Την αγάπη μου, τους φίλους
Και τους συγγενείς.

Σαν ηφαίστειο που βγάζει
Λάβα και φωτιά
Η καρδιά μου αναστενάζει
Από σας μακριά.

Στείλτε όλοι την ευχή σας
Γρήγορα να `ρθώ
Πριν με λιώσει η νοσταλγία
Πριν να μαραθώ.

Κάθε μέρα, κάθε ώρα
Κάθε μου στιγμή
Είναι πόνος, είναι δάκρυ
Μες στην ξένη γη.

Σαν ηφαίστειο που βγάζει
Λάβα και φωτιά
Η καρδιά μου αναστενάζει
Από σας μακριά.

Από το δίσκο "Η στεναχώρια μου"

Έκανα το δάκρυ μου μελάνι

 

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης

Έτος: 1970


Έκανα το δάκρυ μου μελάνι
Και χαρτί τη δόλια μου καρδιά
Να σου γράψω αγάπη μου πως φτάνει
Φτάνει πια να ζούμε μακριά.

Κι αν είχες κάνει κάποιο σφάλμα
Σε συγχωρώ μ’ αυτό το γράμμα.

Σε συγχώρεσα, γύρισε
Την καρδιά μου τη λύγισε
Κάποιος φίλος που σε είδε να κλαις
Σε συγχώρεσα, γύρισε
Πέτρα ήταν και κύλησε
Ένα λάθος που έκανες χθες.

Κι αν πονώ αγάπη μου ακόμη
Να σε τιμωρήσω δεν μπορώ
Τώρα που σου δίνω όμως συγγνώμη
Με τον τρόπο μου σε τιμωρώ.

Πόνους και τύψεις όταν νιώσεις
Θα κλάψεις και θα μετανιώσεις.

Σε συγχώρεσα, γύρισε
Την καρδιά μου τη λύγισε
Κάποιος φίλος που σε είδε να κλαις
Σε συγχώρεσα, γύρισε
Πέτρα ήταν και κύλησε
Ένα λάθος που έκανες χθες.

Από το δίσκο "Η στεναχώρια μου"

Λασπωμένα Όνειρα

 

 

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας

Σε καλντερίμια σκοτεινά
Που κλαιν τ’ ανεμοβρόχια
Εκεί μου είπαν κατάντησες
Εσύ που δεν νταγιάντησες
Λίγο καιρό τη φτώχεια

Και μου ’ριξες τα όνειρα
Στου δρόμου τα λασπόνερα

Στο τζάκι της αγάπης μας
Σκάλισε πριν να σβήσω
Κι αν βρεις μια σπίθα μόνο μια
Να καίει για μένα στη γωνιά
Πάρε τον δρόμο πίσω

Από το δίσκο "Γυρισμός"

Θα ξανατραγουδήσω

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης


Ορκίστηκα σ’ ό,τι αγαπώ
Τραγούδι να μην ξαναπώ
Τα χείλη να σφραγίσω
Μα οι πόνοι πού’χω στην καρδιά
Φουντώσανε σαν τη φωτιά
Και πρέπει να τους σβήσω

Και πήρα την απόφαση
Τον όρκο να πατήσω
Τις πίκρες μου τις πίκρες σας
Θα ξανατραγουδήσω
Μαζί σας να δακρύσω

Τις απιστίας ο καημός
Της ξενιτιάς ο στεναγμός
Μας λιώνουν και μας καίνε
Κι όταν με πόνο τραγουδώ
Οι πικραμένοι όπως κι εγώ
Μαζί μου σιγοκλαίνε

Από το δίσκο "Γυρισμός"

Μια παλιά ιστορία

 
Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Στέλιος Καζαντζίδης


Μη σκαλίζεις τη στάχτη να ξανάβρεις φωτιά
η δική μας αγάπη τώρα έσβησε πια.
Κι αν υπάρχουνε σπίθες που ακόμα κρατούν
μ’ ένα φύσημα αγέρα και αυτές θα χαθούν.

Με μια αγάπη καινούργια θα χαράξω πορεία
εσύ ήσουνα για μένα μια παλιά ιστορία
εσύ ήσουνα για μένα μια παλιά ιστορία
με μια αγάπη καινούργια θα χαράξω πορεία.

Μια φορά εγελούσες όταν έκλαιγα εγώ
σαν σκυλί με τραβούσες πότε εκεί, πότε εδώ.
Μα περάσαν τα χρόνια κι ήρθαν άλλοι καιροί
τώρα εγώ θα γελάω μα θα κλάψεις εσύ.

Με μια αγάπη καινούργια θα χαράξω πορεία
εσύ ήσουνα για μένα μια παλιά ιστορία
εσύ ήσουνα για μένα μια παλιά ιστορία
με μια αγάπη καινούργια θα χαράξω πορεία.

Η δική σου εικόνα έχει πλέον χαθεί
την σκεπάζουν αράχνες και την κρύβει η ντροπή.
Προκειμένου να είσαι της ζωής μου σκιά
κοίτα βρες κάποιον άλλον πριν γεράσει η καρδιά.

Με μια αγάπη καινούργια θα χαράξω πορεία
εσύ ήσουνα για μένα μια παλιά ιστορία
εσύ ήσουνα για μένα μια παλιά ιστορία
με μια αγάπη καινούργια θα χαράξω πορεία.

Δυστυχώς

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης
Έτος: 1973

Δυστυχώς
Κάποιος άλλος έχει μπει
Στη σκληρή σου την καρδιά
Και την ζωή σου
Δυστυχώς
Μού ’χεις φέρει την ντροπή
Κι ας ήμουνα καλός εγώ μαζί σου

Όσο κι αν ήμουνα καλός
Με άλλον φεύγεις δυστυχώς
Στη σκοτεινή σου τη ματιά το’χω διαβάσει
Μα σαν περάσει ο καιρός
Θα ξαναέρθεις δυστυχώς
Μα δυστυχώς κι εγώ θα σ’ έχω πια ξεχάσει

Δυστυχώς
Σ’ αγαπώ πάρα πολύ
Και πολύ πάρα πολύ θα υποφέρω
Μα θα ’ρθει
Κάποια μέρα δεν μπορεί
Που θα λέω πού σε είδα πού σε ξέρω

Ξέχασέ με, ξέχασέ με

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Μπάμπης Μπακάλης


Κατέστρεψα το σπίτι μου μια μέρα
και πλήγωσα τη μάνα μου και το γέρο μου πατέρα

Εγώ γεννήθηκα για την καταστροφή,
γι’ αυτό να φύγεις πριν σε πάρω στο λαιμό μου.
Εγώ αγάπη δε γνωρίζω τι θα πει,
αφού μισώ κι αυτόν τον ίδιο εαυτό μου.

Ξέχασέ με, ξέχασέ με
πριν μετανοήσεις.
Ξέχασέ με, ξέχασέ με
κι άλλον ν’ αγαπήσεις.

Κοντά σε μένα άσπρη μέρα δε θα δεις,
εγώ κατέστρεψα το ίδιο μου το σπίτι
κι άφησα έρημους τους γέρους μου γονείς
ν’ αργοπεθαίνουν για το γιο τους τον αλήτη.

Ξέχασέ με, ξέχασέ με
πριν μετανοήσεις.
Ξέχασέ με, ξέχασέ με
κι άλλον ν’ αγαπήσεις.

Η Θεατρίνα

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Έτος 1970


Όσο φόραγες τη μάσκα
μου `ταζες και τ’ άστρα
για να σ’ αγαπώ
πιο μεγάλη θεατρίνα
ούτε ξαναείδα
ούτε και θα δω.

Μα τώρα έχεις πια ξεσκεπαστεί
γι αυτό μην κλαις, μην κάνεις την πιστή
μια θεατρίνα είσαι της αγάπης
κι ο διπλός σου ρόλος δεν περνά
και τα δάκρυά σου τα φτηνά.

Τώρα όπως θέλεις ζήσε
κι απ’ το νου σου σβήσε
πως υπάρχω εγώ
κι αν σ’ αγάπησα με πάθος
έπεσα σε λάθος
και τ’ ομολογώ.

Τα δάκρυά σου μην τα σπαταλάς
μα κράτησέ τα, άλλους να γελάς
μια θεατρίνα είσαι της αγάπης
κι ο διπλός σου ρόλος δεν περνά
και τα δάκρυά σου τα φτηνά.
















Από το δίσκο μου "Η στεναχώρια μου"

Σαν την καλαμιά στον κάμπο

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Μπάμπης Μπακάλης

Σαν την καλαμιά στον κάμπο
έχω μείνει ορφανός
κι `μαι πάντοτε θλιμμένος
όπως ο μαύρος ουρανός

Μαύρε θλιμμένε ουρανέ
που κλαις σαν την καρδιά μου
κλάψε μαζί μου σήμερα
τα μαύρα βάσανα μου

Όλα τα ‘χασα στον κόσμο
έχω πια καταστραφεί
και το πιο πικρό ποτήρι
για μια γυναίκα το `χω πιει

Μαύρε θλιμμένε ουρανέ
που κλαις σαν την καρδιά μου
κλάψε μαζί μου σήμερα
τα μαύρα βάσανα μου

Σαν το γέρικο πλατάνι
με χτυπούν οι κεραυνοί
που να μπω να ξαποστάσω
το κουρασμένο μου κορμί

Στην ψάθα θα πεθάνω

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Βασίλης Καραπατάκης

Στην ψάθα θα πεθάνω, σ, την ψάθα θα πεθάνω,
στην ψάθα θα πεθάνω μονάχος μια βραδιά,
απ’ το φιλότιμο μου, απ’ το φιλότιμο μου,
απ’ το φιλότιμο μου κι απ’ την καλή καρδιά.

Απ’ τα καλά που κάνω
στην ψάθα θα πεθάνω.

Τα έχω δώσει όλα, τα έχω δώσει όλα,
τα έχω δώσει όλα για φίλους και γνωστούς,
κι ευχαριστώ δεν είπε, κι ευχαριστώ δεν είπε,
κι ευχαριστώ δεν είπε κανένας απ’ αυτούς.

Απ’ τα καλά που κάνω
στην ψάθα θα πεθάνω.

Για κάποια π’ αγαπούσα, για κάποια π’ αγαπούσα,
για κάποια π’ αγαπούσα κι έχω θυσιαστεί,
και μες στη δυστυχία, και μες στη δυστυχία,
και μες στη δυστυχία με ξέχασε κι αυτή.

Απ’ τα καλά που κάνω
στην ψάθα θα πεθάνω.

Φεύγω να ξενιτευτώ

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης
Έτος: 1955


Σφίξε μάνα την καρδιά σου
κι άκουσε τι θα σου πω:
Ετοιμάζω τα χαρτιά μου,
φεύγω, θα ξενιτευτώ.

Μη κλαις μανούλα μου γλυκιά,
μη βάζεις μαύρη σκέψη,
δε θα μπορέσει η ξενιτιά
ποτέ να με πλανέψει.

Δώσ’ μου μάνα την ευχή σου,
φεύγω, δεν αντέχω πια.
Έχω βαρεθεί τη φτώχεια
και τη μαύρη συμφορά.

Μη κλαις μανούλα μου γλυκιά,
μη βάζεις μαύρη σκέψη,
δε θα μπορέσει η ξενιτιά
ποτέ να με πλανέψει.

Όσα χρόνια κι αν θα λείπω
στην κακούργα ξενιτιά,
την αγάπη μου κι εσένα
θα `χω πάντα στην καρδιά.

Μη κλαις μανούλα μου γλυκιά,
μη βάζεις μαύρη σκέψη,
δε θα μπορέσει η ξενιτιά
ποτέ να με πλανέψει.

Αχάριστε Κόσμε

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Γιώργος Μητσάκης

Ο κόσμος είναι αχάριστος,
η κοινωνία σκάρτη
οι φίλοι σου κι οι συγγενείς,
κι οι συγγενείς σου βγάζουνε το μάτι

Αχάριστε κόσμε και ντουνιά,
αχ ντουνιά και κοινωνία σκάρτη

Κι όταν σε δούνε δυστυχή
σε κάποιο μονοπάτι
κάνουν πως δε σε ξέρουνε
δε σε ξέρουνε και σου γυρνούν την πλάτη

Αχάριστε κόσμε και ντουνιά,
αχ ντουνιά και κοινωνία σκάρτη

Φεύγει η γυναίκα π’ αγαπάς,
και τρως ψωμί κι αλάτι
σε κάποια δύσκολη στιγμή
δύσκολη στιγμή
σ’ αφήνει αμανάτι

Αχάριστε κόσμε και ντουνιά,
αχ ντουνιά και κοινωνία σκάρτη

Κόκκινο - Μαύρο

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Έτος: 1958

Μπουζούκι: Γ.Τσιμπιδης
Β' φωνή Μαρινέλλα


Τα κόκκινα τα χείλια σου

στη μαύρη την καρδιά σου,
κόκκινο μαύρο έπαιξα 

και τη χαρά μου έχασα,
αχάριστη, αχάριστη κοντά σου.

Κόκκινο μαύρο μαύρο έπαιξα, 

αγάπη να κερδίσω,
μα κέρδισα τη συμφορά 

με το να σ’ αγαπήσω.

Περιουσίες χάλασα 

μες στα δικά σου δίχτυα,
όλα συντρίμια έγιναν
κι εμένα μου απέμειναν
του πόνου τα, του πόνου τα ξενύχτια.

Κόκκινο μαύρο μαύρο έπαιξα,
αγάπη να κερδίσω,
μα κέρδισα τη συμφορά
με το να σ’ αγαπήσω.

Μες στα πολλά σου θύματα 

γράψε κι ακόμα ένα
και σένα όμως μια βραδιά 

θα σου την πάρουν την καρδιά
κι όλα τα κε κι όλα τα κερδισμένα.

Κόκκινο μαύρο μαύρο έπαιξα, 

αγάπη να κερδίσω,
μα κέρδισα τη συμφορά

 με το να σ’ αγαπήσω.

Πάρε τα χνάρια μου

Στίχοι: Κώστας Βίρβος  
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης
Έτος: 1970  

Πάρε τα χνάρια π’ άφησαν  

τα μαύρα δάκρυά μου  
κι έλα απόψε να με βρεις    

εκεί στην ερημιά μου  

Βήμα βήμα, δάκρυ δάκρυ,     

θα με βρεις σε κάποιαν άκρη  
να κλαίω για σέν’ αγάπη μου,     

που τώρα ζεις μακριά μου  

Αντιλαλούν οι ρεματιές 

όταν αναστενάζω
και απ’ την καρδιά μου βγαίνουν φωτιές 

για σένα όταν σπαράζω.
Πάρε τα `χνάρια να με βρεις 

και σώσε με αφού μπορείς

Δακρύζουν μάτια και καρδιές 

όταν αναστενάζω
κι από τα στήθια βγαίνουν φωτιές 

για σένα όταν σπαράζω.
Πάρε τα χνάρια να με βρεις 

και σώσε με αφού μπορείς.

Ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης

Έτος: 1965

Ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι,  
μια καρέκλα πάντα αδειανή,  
σε προσμένουν πότε θα γυρίσεις
απ’ τα ξένα, δόλιο μας παιδί.

Δηλητήριο στο στόμα
είναι η κάθε μας μπουκιά
μέχρι που να ’ρθεις, παιδί μας,  
απ’ τη μαύρη ξενιτιά.

Η μανούλα πάντοτε κλαμένη,
ο πατέρας όλο σκεφτικός
και τ’ αδέρφια σου και η καλή σου
σκέπτονται εσένα συνεχώς.

Πότε θά ’ρθεις, πότε θά ’ρθεις
απ’ τη μαύρη ξενιτιά
να χαρεί το σπιτικό μας
και η μαύρη μας καρδιά.

Αλίμονο σ' εμένα

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Μπάμπης Μπακάλης


Μες στους δρόμους θα πεθάνω,    
δεν αντέχω παραπάνω.    

Απ’ τις πολλές καταστροφές τα έχω πια χαμένα  
και μοναχά ο θάνατος απόμεινε για μένα
κι αλίμονο σ’ εμένα, αλίμονο σ’ εμένα.    

Μ’ έχει φάει η αδικία  
και του κόσμου η κακία.  

Δε φτάναν τόσα βάσανα που μου `ρθαν μαζεμένα  
μα και για σένα, άπονη, πληρώνω τα σπασμένα  
κι αλίμονο σ’ εμένα, αλίμονο σ’ εμένα.  

Ορφανός, δυστυχισμένος
κι απ’ τους φίλους μου καμένος.

Κουράστηκαν τα μάτια μου να είναι δακρυσμένα
και μοναχά ο θάνατος απόμεινε για μένα,
κι αλίμονο σ’ εμένα, αλίμονο σ’ εμένα.

Φύγε κι άσε με

Στίχοι: Κώστας Βίρβος  
Μουσική: Πάνος Γαβαλάς  

Έτος: 1967    

Φύγε κι άσε με ν’ απομείνω μόνος μου    
φύγε κι άσε με να με λειώνει ο πόνος μου    
και μη νοιάζεσαι τι θα γίνω στη ζωή    
φύγε κι άσε με η καρδιά μου να καεί    

Στη φτωχή καρδιά που σ’ αγάπησε πολύ
δώσε μ’ απονιά τη χαριστική βολή

Δίχως αφορμή θέλεις να χωρίσουμε,
την αγάπη μας θέλεις να τη σβήσουμε
όλα γκρέμισ’ τα αφού πια δε μ’ αγαπάς
φύγε κι άσε με και για μένα μη ρωτάς

Για χατίρι σου άσπρισα και γέρασα
τόσα βάσανα στη ζωή μου πέρασα
τώρα δώσε μου κι άλλη πίκρα για να πιω
φύγε κι άσε με να πεθάνω να χαθώ

Στη φτωχή καρδιά που σ’ αγάπησε πολύ
δώσε μ’ απονιά τη χαριστική βολή