Το σχόλιο μας

Χιλιάδες μουσικόφιλοι, μουσικολόγοι και μουσικοί έχουν πει τη γνώμη τους για το Στέλιο. Λόγια θαυμασμού, λατρείας και της αναγνώρισης στο πρόσωπό του, ως του απόλυτου ερμηνευτή. Μεγαλύτερη δε, υπήρξε και υπάρχει ακόμα, η αναγνώριση από το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι και τους συναδέρφους του τραγουδιστές. Η πλειοψηφία τον θεωρεί ως το μέγιστο τραβαδούρο όλων των εποχών. Μία ανεπανάληπτη μουσική προσωπικότητα που δύσκολα θα γνωρίσει παρόμοια το ελληνικό τραγούδι.

Δεν υπάρχει λοιπόν κάτι που μπορεί να πούμε εμείς και να μην έχει ειπωθεί από όλους τους προλαλήσαντες. Εμείς οι νεότεροι δυστυχώς δεν είχαμε την τύχη να δούμε το Στέλιο να τραγουδάει σε κάποιο κέντρο. Οι παλαιότεροι έχουν να μας πουν πολλά για τον τρόπο που τραγουδούσε πάνω στο πάλκο. Μία ανεπανάληπτη εμπειρία όπως μας λένε, που μένει ακόμα χαραγμένη στη μνήμη τους.

Ο Στέλιος πέρασε ένα μεγάλο διάστημα μουσικής απομόνωσης για τους δικούς του λόγους και που οι λάτρεις του, τους σεβάστηκαν απόλυτα. Όταν επανήλθε στη δισκογραφία είχε αποφασίσει να μην τραγουδήσει ξανά ζωντανά σε κάποιο κέντρο ή μουσική σκηνή. Προτίμησε να τραγουδά για φίλους και παρέες και μόνο για αυτούς που ήθελε να είναι μαζί τους.

Κάποιοι τον είχα χαρακτηρίσει ως κακομαθημένο και εγωιστή. Ίσως γιατί έλεγε πάντα την αλήθεια και αυτή ενοχλούσε το σύστημα. Πολλές δε φορές, οι δηλώσεις του σόκαραν το κοινό. Ήταν όμως οι δικές τους απόψεις χωρίς να υπαγορεύονται από μανατζαρέους και δισκογραφικές εταιρείες. Ο Στέλιος ήταν αληθινός. Έβλεπες αυτό ακριβώς που ήταν. Γνώρισε την αγάπη του κόσμου στον υπέρτατο βαθμό. Οι περισσότεροι που θα τύχαιναν τέτοιας αποδοχής θα είχαν καβαλήσει το καλάμι. Ο Στέλιος όμως κατά το ανθρωπίνως δυνατό, στάθηκε σεμνός και κοντά στο λαό που τον αγάπησε.

Από φίλους που τον είχαν ακούσει να τραγουδάει σε παρέες με φίλους, λέγανε ότι πολλές φόρες από τη συγκίνηση έκλαιγε πάνω στο τραγούδι. Λάτρευε το ψάρεμα. Τη διαδικασία, όχι το να πιάνει ψάρια. Η θάλασσα τον ηρεμούσε, τον γαλήνευε. Εκεί ένιωθε ελεύθερος σαν τα θαλασσοπούλια. Ήταν αθώος σαν παιδί και αυτό ίσως του κόστισε προς το τέλος της ζωής του, όπου κάποιοι επιτήδειοι τον είχαν πλευρίσει και έστηναν δουλειές εκμεταλλευόμενοι το όνομα του.

Έχουμε ακούσει και άλλες τρελές ιστορίες, κάποιες αλήθεια και κάποιες αγγίζουν τα όρια του μύθου. Μία από αυτές λέει πως όταν πήγε επίσκεψη στα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά, οι εργάτες του χάρισαν μία βάρκα 5 μέτρα. Μία άλλη ότι στον Άγιο Κωνσταντίνο κάθε πρωί έβρισκε κρεμασμένο στην πόρτα της αυλής του διάφορα πεσκέσια όπως ψάρια, φρούτα λαχανικά που άφηναν οι γείτονες του ανώνυμα για να τον ευχαριστήσουν.

Όλα αυτά πάντως δεν έχουν και ιδιαίτερη σημασία. Ο Στέλιος Καζαντζίδης έχει περάσει στην αιωνιότητα ως ο απόλυτος Έλληνας τραγουδιστής, όσο κι αν τον πολέμησαν οι δισκογραφικές εταιρείες και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί. Θα μείνει για πάντα χαραγμένος στις μνήμες αυτών που τον έζησαν, των παιδιών τους και των παιδιών των παιδιών τους.

Ο Στέλιος ήταν, είναι και θα είναι για πάντα εδώ.





Δείτε τι λένε μεγάλοι καλλιτέχνες για το Στέλιο


Δεν υπάρχουν σχόλια:


Αναζήτηση Τραγουδιών και Στίχων


Τραγούδια

Αγάπησα και πόνεσα Έι καπετάνιε Κόκκινο - Μαύρο Πικρός καφές
Αγκινάρα με τα αγκάθια  Είν' όλα μαύρα Κράτα καρδιά Πλήγωσε με όσο θέλεις 
Αγριολούλουδο  Είσαι η ζωή μου Λασπωμένα Όνειρα Ποια είσαι εσύ 
Άδειες φεύγουνε οι νύχτες Έκανα το δάκρυ μου μελάνι Μάγκα μου περαστικά σου Ποιος δρόμος είναι ανοιχτός
Αθήνα Ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι Μαζί σου πως να ζήσω Ποιος είδε γλάρο στα βουνά
Αθήνα-Πειραιάς-Θεσσαλονίκη Ένα τραγούδι θλιβερό Μάνα μου Ποιος θα με πληροφορήσει
Ακόμα και στην κόλαση Ένας μάγκας στο Βοτανικό Μαντουμπάλα Που είσαι μάνα να με δεις
Αλίμονο σ' εμένα Ένας σκύλος και μια γυναίκα Μάτωσε-Μάτωσε Πριν το χάραμα
Αλλοτινές μου εποχές Έξω απ' άδικο Μαυρομάνικο μαχαίρι Προσευχή
Αμάν Έξω ντέρτια και καημοί Με γέρασε η ξενιτιά Πυρετός
Αν είναι η Αγάπη Έγκλημα Έπεσα έξω Με έκαψες με κατάστρεψες Σαββατόβραδο
Αν ήξερες ποιός είμαι εγώ Έρχονται χρόνια δύσκολα Μεσάνυχτα που να σε βρω Σαν απόκληρος γυρίζω
Αν ρωτάς να σου πω Έφυγες και πού μ΄ αφήνεις  Μετάνιωσες Σαν την καλαμιά στον κάμπο
Ανάθεμα την τύχη μου Έφυγες μ΄ έναν άλλονε Μην Κλαις Σαν τον πουλημένο σκλάβο
Αναστενάζω βγαίνει φωτιά Έχεις άντρα χρυσοχέρη Μια γυναίκα έφυγε Σε διώξαν απ΄ την Κοκκινιά
Ανεμώνα Έχω μια αγάπη Μια γυναίκα πέρασε Σε τούτο το παλιόσπιτο
Ανήμπορος 'Εψαξα άδικα να βρω  Μια Καινούργια Κοινωνία Σήκω χόρεψε κουκλί μου
Άνθρωπε άδικε γιατί Ζηλεύω τα πουλιά Μια Κυριακή στη Φυλακή Στα βράχια της Πειραϊκής
Αντιλαλούνε τα βουνά Ζιγκουάλα Μια μέρα πριν πεθάνω Στα χέρια σου μεγάλωσαν
Απ' τα ψηλά πατώματα Η αγάπη κι ο παράς Μια παλιά ιστορία Σταλαματιά, σταλαματιά
Απ' τα ψηλά στα χαμηλά Η ζωή μου όλη Μοίρα μου μ΄ έχεις μισήσει Στην Ελλάς του 2000 
Απ' τις παρανομίες μου Η Θεατρίνα Μονάχος Παραστράτησα Στην οδό της τρέλας
Από τα πολλά Φαρμάκια Η καμπάνα σημαίνει Μόνος Στην ψάθα θα πεθάνω
Απόκληρος της κοινωνίας Η καρδιά μου ας όψεται Μπρος στο ρημαγμένο σπίτι Στις φάμπρικες της Γερμανίας
Άπονες εξουσίες Η Καρδιά Της Μάνας Να περπατήσουμε μαζί Στο άδειο Προσκεφάλι
Άπονη Ζωή Η Κοινωνία Νέοι και γέροι ναυτικοί  Στο πικραμένο δειλινό
Άπονη καρδιά Η νοσταλγία Νόμιζα πως ήταν φίλοι Στο σταυροδρόμι του χωρισμού
Απόψε σ΄ έχω στην αγκαλιά μου Η πιο μεγάλη αμαρτία Νυχτερίδες κι αράχνες Στο τραπέζι που τα πίνω
Απόψε φίλα με Η πληγωμένη μου καρδιά Ξεκινήσαμε με όνειρα χρυσά Συγχώρεσε με
Αραπίνες Η πρώτη αγάπη σου είμαι εγώ Ξέρω Νεκρούς Συννεφιασμένη Κυριακή
Άργησα να σε γνωρίσω Η Στεναχώρια μου Ξεσπά η μπόρα Σχίζονται κάμποι και βουνά
Ας ήτανε ο πόνος ένα τσιγάρο δρόμος Η χήρα Ξέχασέ με, ξέχασέ με Τα καλά παιδιά
Άσε με να ζήσω μοναχός Ήθελα να 'μουνα Πασάς Ο Αντώνης Ο Βαρκάρης Τα μαλλιά τα γκρίζα
Άσπρο πουκάμισο φορώ Ηλιοβασίλεμα σωστό Ο Γυάλινος Κόσμος Τα ξενύχτια κι οι όμορφες γυναίκες
Αυτή η νύχτα μένει Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά Ο ζωντανός ο χωρισμός Τα παλάτια της αγάπης
Αφήστε με να κλάψω Θα ξανατραγουδήσω Ο Καλός καλό δεν έχει Τα πονεμένα δειλινά
Αχάριστε Κόσμε Θα Φύγω Μακρυά Σου Ο καψούρης Τα ροζιασμένα χέρια μου
Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω Θέλω να πεθάνω Ο μπάρμπα-Γιάννης Τα χείλη σου όσα κι αν πουν
Βαριά χτυπούν τα σήμαντρα Θέλω να πω τον πόνο μου Ο Τραγουδιστής Τέτοια κούκλα και τσαχπίνα
Βραδιάζει Θεσσαλονίκη μου Ο Χάρος Την έδιωξα κι όμως την αγαπώ
Βράχο βράχο Θλιμμένο δειλινό Ο Ψαράς Την Παρασκευή το βράδυ
Βρε άνθρωπε κατήγορε Ίσως αύριο Οι αισθηματίες Την πόρτα μη μου κλείνεις
Βύθισε μου το μαχαίρι Καθένας με τον πόνο του Οι μισοί καλοί Τι θέλεις από μένανε
Γεια σου Περαία αθάνατε  Και οι άντρες κλαίνε Όλα εδώ πληρώνονται Το άδικο δεν ευλογείται
Γέρασα πριν την ώρα μου Και πού Θεός Όλα μάταια, όλα ψεύτικα Το ανήλικο
Για δυο μάτια απόψε πίνω Καινούργιες Συμφορές Όποια και να `σαι Το δικό σου αμάρτημα
Για μας ποτέ μην ξημερώσει Καλύτερα μια μαχαιριά Όπου άνθρωπος κακία Το δρομολόι της ζωής
Για μένα αστράφτει και βροντά Κανείς δεν ήρθε να με δει Όση γλύκα έχουνε τα χείλη σου Το θολωμένο μου μυαλό
Για μπάνιο πάω Κάποια μάνα αναστενάζει Όταν βλέπετε να κλαίω Το κλάμα της πενιάς 
Γιατί Με Ξύπνησες Πρωί Καρδιά Παραπονιάρα Ουίσκι τζιν και φρούμελ Το μεγάλο ψάρι
Γυρίζω απ’ τη νύχτα Καρδιά πληγωμένη Πάει κι αυτός Το πέλαγο είναι βαθύ
Δέκα παλικάρια Κατάδικος για πάντα Παίξε Χρήστο το Μπουζούκι Το τελευταίο ραντεβού
Δεν θα ξαν' αγαπήσω Καταραμένη να 'σαι Πάνω στου τοίχου το κάρφι Το τρένο Γερμανίας Αθηνών
Δεν θέλω το κακό σου Καταραμένο Σάββατο Παράπονο Το ψωμί τη ξενιτιάς
Δεν σε πιστεύω  Κατάστρεψες τα νιάτα μου Παραστράτησα για σένα Τραγουδώ
Δεν σε ρωτώ ποια ήσουνα Καταστροφές και Συμφορές Πάρε τα χνάρια μου Υπάρχουν και καλά παιδιά
Δεν σου έλειπε τίποτα Κάτω απ’ το πουκάμισό μου Πάρε φωτιά και κάψε με Υπάρχω
Δρόμος δίχως σύνορα Κάψε κάψε Πάψε να ρωτάς Φαράχ
Δυο πόρτες έχει η ζωή Κάψτε, Κάψτε την καρδιά μου Πέθανε το πιο καλό παιδί Φεύγω μανούλα μου γλυκειά
Δυστυχώς Κελί μου κατασκότεινο Πέντε πάνω πέντε κάτω Φεύγω με πίκρα στα ξένα
Εγώ είμαι αϊτός Κι αν γελάω είναι ψέμα Πέτρα θα ρίξω πίσω Φεύγω να ξενιτευτώ
Εγώ θα σε γλιτώσω Κλάψε σήμερα καρδιά μου Πέτρινα χρόνια Φίλε μου καλέ
Εγώ καλός γεννήθηκα Κλείστε την Πόρτα της Ζωής Πέφτουν της βροχής οι στάλες Φύγε κι άσε με
Εγώ με την αξία μου Κοινωνία Ένοχη Ψιλοβρέχει