Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Ποια είσαι εσύ που μου χτυπάς
κι αγάπη και στοργή ζητάς
Ποια είσαι εσύ που μου ξυπνάς
το παρελθόν το γκρίζο
εγώ δεν σε γνωρίζω.
δεν είσαι πια για μένα,
κάρβουνα σβησμένα
είναι τα περασμένα.
Ποια είσαι εσύ που απόψε κλαις
και να σε συγχωρήσω θες
Είν' ειρωνεία να μου λες
μες στον γκρεμό να πάω
εγώ δεν σ' αγαπάω.
Τίποτα, τίποτα
δεν είσαι πια για μένα,
κάρβουνα σβησμένα
είναι τα περασμένα.
Από το δίσκο "Υπάρχω"
1 σχόλιο:
Μια εποχή, μια γενιά σημάδεψε ο Στέλιος με τα τραγούδια του. Το "ΥΠΑΡΧΩ" είναι το τέλος αυτής της εποχής αλλά και το τέλος της συνεργασίας με τη ΜΙΝΩΣ. Ήταν το 1975. Ο επόμενος δίσκος με καινούργια τραγούδια κυκλοφόρησε το 1987 με τίτλο "ο δρόμος της επιστροφής". Τότε κανείς δεν το έμαθε. Καμία διαφήμιση. Από στόμα σε στόμα έγινε χρυσός. Πολλοί αναρωτιούνται τι θα μπορούσε να κάνει ο Στέλιος στα 12 χρόνια της αποχής του. Πόσα τραγούδια θα μπορούσε να είχε ηχογραφήσει ακόμα.
Δημοσίευση σχολίου