Γεια σου Περαία αθάνατε

Στίχοι: Μιχάλης Γενίτσαρης
Μουσική: Μιχάλης Γενίτσαρης


Πολλά τραγούδια έγραψαν
Περαία μου για σένα
γράφω κι εγώ στη σούρα μου
με τη σειρά μου ένα.

Γεια σου Περαία αθάνατε
της εργατιάς κολόνα
Πασαλιμάνι, Κοκκινιά
Καμίνια, Δραπετσώνα.

Κούπες κρασί αμέτρητες
στην Τρούμπα θα ρουφήξω
και στο Χατζηκυριάκειο
στουπί θα καταλήξω.

Γεια σου Περαία αθάνατε
απόψε κάνω γιούρια
στη Ζέα, στα Λιπάσματα
και στα γνωστά Ταμπούρια.

Γεια σου Περαία αθάνατε
χιλιοτραγουδισμένε
κάνεις καρδιές να χαίρονται
κάνεις καρδιές να κλαίνε.

Χαρές και πίκρες μάς κερνάς
ανάμιχτες, χαρμάνι
το καλώς ήρθες κι έχε γεια
που λένε στο λιμάνι.


Μόνος


Στίχοι: Άγγελος Αξιώτης
Μουσική: Τάκης Σούκας

 Όταν ο άντρας αγαπάει δεν ξεχνάει
και την καρδιά του μια γυναίκα κυβερνάει.
 Εσύ μου λείπεις και με λύγισε ο πόνος
μόνος μου είμαι μόνος.

Να ξαναρθείς σε περιμένω
χωρίς εσένα αργοπεθαίνω
μόνος μου είμαι μόνος.

Όταν ο άντρας αγαπάει δεν ξεχνάει
και την ζωή του η αγάπη κυβερνάει.
Κι αν έχεις φύγει δεν σε σβήνει ούτε ο χρόνος μόνος μου είμαι μόνος.

Να ξαναρθείς σε περιμένω
χωρίς εσένα αργοπεθαίνω
μόνος μου είμαι μόνος.













Από το δίσκο "Ελεύθερος"

Μην Κλαις

Στίχοι: Νίκος Λουκάς
Μουσική: Τάκης Σούκας


Μην κλαις και μη σε τρώει ο καημός
εγώ δε γίνομαι Θεός που τιμωράει,
μην κλαις, είμ’ ένας άνθρωπος απλός
που τον πονάει ο χωρισμός και σ’ αγαπάει.

Σε συγχωρώ γιατί δεν είμ’ ο αναμάρτητος,
γιατί δεν είμαι ο αλάθητος, σε συγχωρώ,
σε συγχωρώ γιατί κοντά μου ξαναγύρισες,
φτάνει συγγνώμη που μου ζήτησες,
σε συγχωρώ, μην κλαις.

Μην κλαις, δε θέλω ν’ απολογηθείς,
εγώ δεν είμαι δικαστής να σε δικάσω,
μην κλαις, δε θέλω τίποτα να πεις,
θέλω στα μάτια να με δεις, να σ’ αγκαλιάσω.

Σε συγχωρώ γιατί δεν είμ’ ο αναμάρτητος,
γιατί δεν είμαι ο αλάθητος, σε συγχωρώ,
σε συγχωρώ γιατί κοντά μου ξαναγύρισες,
φτάνει συγγνώμη που μου ζήτησες,
σε συγχωρώ, μην κλαις.













Από το δίσκο "Ελεύθερος"

Έρχονται χρόνια δύσκολα

 
Στίχοι: Μάκης Ερημίτης
Μουσική: Μάκης Ερημίτης


Έρχονται χρόνια δύσκολα
γεμάτα καταιγίδες
κι εμείς του κόσμου θύματα
μ’ ατέλειωτα προβλήματα
και λιγοστές ελπίδες.

Έρχονται χρόνια δύσκολα
τα πάντα άνω κάτω,
ο κόσμος είναι ανάστατος
κι εμείς πληγές γεμάτο.

Φονιάδες μονοπώλια
παντού φωτιές ανάβουν,
μας καίνε, μας δικάζουνε
και την ψυχή μας βγάζουνε
και ζωντανούς μας θάβουν.

Ποδοπατούν αλύπητα
τ’ ανθρώπινο το σώμα,
στο άγνωστο βαδίζουμε
κι όνειρα πια δε χτίζουμε,
μας κλείνουνε το στόμα.




Ξεκινήσαμε με όνειρα χρυσά

 
 
Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Έτος: 1975


Ξεκινήσαμε με όνειρα χρυσά
μα χωρίσαμε στου δρόμου τα μισά
και τραβάμε την υπόλοιπη ζωή
δίχως θάρρος δίχως γέλιο και πνοή

Βάλαμε και οι δυο
μεταξύ μας τον εγωισμό
Είπα εγώ είπες εσύ
το κακό δυστυχώς δεν αργεί

Ούτε η μοίρα μας τα φταίει
ούτε ο κόσμος μας μισεί
φταίμε μόνο τελικά εγώ κι εσύ
Τώρα η ζωή μας λέει
πως την κούπα την πικρή
θα την πιούμε και οι δυο μισή μισή

Κάναμε τι τα θες;
στην αγάπη μας τόσες ζημιές
κλάματα και θυμοί
ώσπου που ήρθε η μαύρη στιγμή













Από το δίσκο "Υπάρχω"

Έφυγες μ΄ έναν άλλονε

Στίχοι: Νίκος Ρούτσος
Μουσική: Γιάννης Τατασόπουλος


Έφυγες μ’έναν άλλονε
μαύρη ζωή για μένα
Κλαίνε στο σπίτι τα παιδιά
που τα `χεις αφημένα

Δε σου ζητώ να ξαναμπώ στην αγκαλιά σου
μα γύρνα σπίτι σε ζητάνε τα παιδιά σου

Έφυγες και δε σκέφτηκες
έρωτα και στεφάνια
κι έχεις τα σπλάχνα σου να ζουν
στον πόνο στην ορφάνια

Δε σου ζητώ να ξαναμπώ στην αγκαλιά σου
μα γύρνα σπίτι θέλουν μάνα τα παιδιά σου

Έφυγες κι όλα γίνανε
στάχτη στο σπιτικό σου
Κλαίω κι εγώ με τα παιδιά
τον άδικο χαμό σου













Από το δίσκο "Υπάρχω"


Τι θέλεις από μένανε

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος


Τι θέλεις από μένανε
και μου χτυπάς τα μεσάνυχτα;
Για μας τους δυο είναι αργά,
για σένα δεν υπάρχω πια.

Πες πως μ’ είδες εχθές
στ’ όνειρό σου
όνειρο μέσα στα πολλά.
Πες πως ήμουνα ένας γνωστός σου
μέσ’ στο πλήθος που κυλά.

Ο παλιός, ο καλός άνθρωπός σου
τώρα δεν υπάρχει πια.

Τι θέλεις από μένανε
και μου ξυπνάς πάλι τα παλιά;
Δεν έχω χείλια για φιλιά
και δάκρυα για να κλάψω πια.













Από το δίσκο "Υπάρχω"

Κάψτε, κάψτε την καρδιά μου

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος


Φίλοι μου καλοί αν είστε
για παρέα μου καθίστε
και φωτιά μεγάλη ανάψτε
κι όλα τα παλιά μου κάψτε

Κάψτε κάψτε την καρδιά μου
για να βρω την γιατρειά μου
κάψτε και την κάμαρά μου
που κοιμότανε κοντά μου
κι αγαπούσε άλλον κρυφά μου

Ντρέπομαι μα και λυπάμαι
έστω και που την θυμάμαι
θέλω φίλοι μου από εκείνη
ούτε ίχνος να μη μείνει














Από το δίσκο "Υπάρχω"

Κράτα καρδιά

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος


Είμαι ένας άνθρωπος που `χω στην πλάτη μου
πίκρες και βάσανα ενα φορτίο
κι ούτε ξαπόστασα ούτε ανάσανα
θα ησυχάσω όταν πω στον κόσμο αυτόν αντίο

Κράτα καρδιά κι οι μάνες άλλο πια
να μην γεννούν φιλότιμα παιδιά
Με αγκαλιάζουνε και με φιλούν μ’ υποκρισία
κι όταν πονάω εγώ κανείς δε δίνει σημασία

Είμαι ένας άνθρωπος που δεν εχάρηκα
και που δε γέλασα σ’ αυτήν την πλάση
όλοι με βλέπουνε για το συμφέρον τους
κι έφτασα να παρακαλώ το τέλος μου να φτάσει


 
Από το δίσκο "Υπάρχω"

Και οι άντρες κλαίνε

 
 
Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Βασίλης Βασιλειάδης
Έτος: 1969


Σαν πληγωμένος αετός,
στην κάμαρά μας μπήκα
κι ούτε ανάσα, ούτε φως,
ούτε αγκαλιά δεν βρήκα

Κι όπως σκεφτόμουνα
πως άλλος σ' αγκαλιάζει
το πρώτο δάκρυ μου
κατάλαβα να στάζει

Όσοι δεν πόνεσαν,
ασ' τους να λένε
Κι όμως κυρία μου
κι οι άνδρες κλαίνε.

Με τσακισμένα τα φτερά
έπιασα το ποτήρι
μα του χαμού σου η συμφορά
με είχε παρασύρει.

Κι όσο σκεφτόμουνα
πως είσαι μακρυά μου
ποτάμια τρέχανε
θολά τα δάκρυά μου.

Όσοι δεν πόνεσαν,
ασ' τους να λένε
Κι όμως κυρία μου
κι οι άνδρες κλαίνε.









Αναζήτηση Τραγουδιών και Στίχων


Τραγούδια

Αγάπησα και πόνεσα Έι καπετάνιε Κόκκινο - Μαύρο Πικρός καφές
Αγκινάρα με τα αγκάθια  Είν' όλα μαύρα Κράτα καρδιά Πλήγωσε με όσο θέλεις 
Αγριολούλουδο  Είσαι η ζωή μου Λασπωμένα Όνειρα Ποια είσαι εσύ 
Άδειες φεύγουνε οι νύχτες Έκανα το δάκρυ μου μελάνι Μάγκα μου περαστικά σου Ποιος δρόμος είναι ανοιχτός
Αθήνα Ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι Μαζί σου πως να ζήσω Ποιος είδε γλάρο στα βουνά
Αθήνα-Πειραιάς-Θεσσαλονίκη Ένα τραγούδι θλιβερό Μάνα μου Ποιος θα με πληροφορήσει
Ακόμα και στην κόλαση Ένας μάγκας στο Βοτανικό Μαντουμπάλα Που είσαι μάνα να με δεις
Αλίμονο σ' εμένα Ένας σκύλος και μια γυναίκα Μάτωσε-Μάτωσε Πριν το χάραμα
Αλλοτινές μου εποχές Έξω απ' άδικο Μαυρομάνικο μαχαίρι Προσευχή
Αμάν Έξω ντέρτια και καημοί Με γέρασε η ξενιτιά Πυρετός
Αν είναι η Αγάπη Έγκλημα Έπεσα έξω Με έκαψες με κατάστρεψες Σαββατόβραδο
Αν ήξερες ποιός είμαι εγώ Έρχονται χρόνια δύσκολα Μεσάνυχτα που να σε βρω Σαν απόκληρος γυρίζω
Αν ρωτάς να σου πω Έφυγες και πού μ΄ αφήνεις  Μετάνιωσες Σαν την καλαμιά στον κάμπο
Ανάθεμα την τύχη μου Έφυγες μ΄ έναν άλλονε Μην Κλαις Σαν τον πουλημένο σκλάβο
Αναστενάζω βγαίνει φωτιά Έχεις άντρα χρυσοχέρη Μια γυναίκα έφυγε Σε διώξαν απ΄ την Κοκκινιά
Ανεμώνα Έχω μια αγάπη Μια γυναίκα πέρασε Σε τούτο το παλιόσπιτο
Ανήμπορος 'Εψαξα άδικα να βρω  Μια Καινούργια Κοινωνία Σήκω χόρεψε κουκλί μου
Άνθρωπε άδικε γιατί Ζηλεύω τα πουλιά Μια Κυριακή στη Φυλακή Στα βράχια της Πειραϊκής
Αντιλαλούνε τα βουνά Ζιγκουάλα Μια μέρα πριν πεθάνω Στα χέρια σου μεγάλωσαν
Απ' τα ψηλά πατώματα Η αγάπη κι ο παράς Μια παλιά ιστορία Σταλαματιά, σταλαματιά
Απ' τα ψηλά στα χαμηλά Η ζωή μου όλη Μοίρα μου μ΄ έχεις μισήσει Στην Ελλάς του 2000 
Απ' τις παρανομίες μου Η Θεατρίνα Μονάχος Παραστράτησα Στην οδό της τρέλας
Από τα πολλά Φαρμάκια Η καμπάνα σημαίνει Μόνος Στην ψάθα θα πεθάνω
Απόκληρος της κοινωνίας Η καρδιά μου ας όψεται Μπρος στο ρημαγμένο σπίτι Στις φάμπρικες της Γερμανίας
Άπονες εξουσίες Η Καρδιά Της Μάνας Να περπατήσουμε μαζί Στο άδειο Προσκεφάλι
Άπονη Ζωή Η Κοινωνία Νέοι και γέροι ναυτικοί  Στο πικραμένο δειλινό
Άπονη καρδιά Η νοσταλγία Νόμιζα πως ήταν φίλοι Στο σταυροδρόμι του χωρισμού
Απόψε σ΄ έχω στην αγκαλιά μου Η πιο μεγάλη αμαρτία Νυχτερίδες κι αράχνες Στο τραπέζι που τα πίνω
Απόψε φίλα με Η πληγωμένη μου καρδιά Ξεκινήσαμε με όνειρα χρυσά Συγχώρεσε με
Αραπίνες Η πρώτη αγάπη σου είμαι εγώ Ξέρω Νεκρούς Συννεφιασμένη Κυριακή
Άργησα να σε γνωρίσω Η Στεναχώρια μου Ξεσπά η μπόρα Σχίζονται κάμποι και βουνά
Ας ήτανε ο πόνος ένα τσιγάρο δρόμος Η χήρα Ξέχασέ με, ξέχασέ με Τα καλά παιδιά
Άσε με να ζήσω μοναχός Ήθελα να 'μουνα Πασάς Ο Αντώνης Ο Βαρκάρης Τα μαλλιά τα γκρίζα
Άσπρο πουκάμισο φορώ Ηλιοβασίλεμα σωστό Ο Γυάλινος Κόσμος Τα ξενύχτια κι οι όμορφες γυναίκες
Αυτή η νύχτα μένει Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά Ο ζωντανός ο χωρισμός Τα παλάτια της αγάπης
Αφήστε με να κλάψω Θα ξανατραγουδήσω Ο Καλός καλό δεν έχει Τα πονεμένα δειλινά
Αχάριστε Κόσμε Θα Φύγω Μακρυά Σου Ο καψούρης Τα ροζιασμένα χέρια μου
Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω Θέλω να πεθάνω Ο μπάρμπα-Γιάννης Τα χείλη σου όσα κι αν πουν
Βαριά χτυπούν τα σήμαντρα Θέλω να πω τον πόνο μου Ο Τραγουδιστής Τέτοια κούκλα και τσαχπίνα
Βραδιάζει Θεσσαλονίκη μου Ο Χάρος Την έδιωξα κι όμως την αγαπώ
Βράχο βράχο Θλιμμένο δειλινό Ο Ψαράς Την Παρασκευή το βράδυ
Βρε άνθρωπε κατήγορε Ίσως αύριο Οι αισθηματίες Την πόρτα μη μου κλείνεις
Βύθισε μου το μαχαίρι Καθένας με τον πόνο του Οι μισοί καλοί Τι θέλεις από μένανε
Γεια σου Περαία αθάνατε  Και οι άντρες κλαίνε Όλα εδώ πληρώνονται Το άδικο δεν ευλογείται
Γέρασα πριν την ώρα μου Και πού Θεός Όλα μάταια, όλα ψεύτικα Το ανήλικο
Για δυο μάτια απόψε πίνω Καινούργιες Συμφορές Όποια και να `σαι Το δικό σου αμάρτημα
Για μας ποτέ μην ξημερώσει Καλύτερα μια μαχαιριά Όπου άνθρωπος κακία Το δρομολόι της ζωής
Για μένα αστράφτει και βροντά Κανείς δεν ήρθε να με δει Όση γλύκα έχουνε τα χείλη σου Το θολωμένο μου μυαλό
Για μπάνιο πάω Κάποια μάνα αναστενάζει Όταν βλέπετε να κλαίω Το κλάμα της πενιάς 
Γιατί Με Ξύπνησες Πρωί Καρδιά Παραπονιάρα Ουίσκι τζιν και φρούμελ Το μεγάλο ψάρι
Γυρίζω απ’ τη νύχτα Καρδιά πληγωμένη Πάει κι αυτός Το πέλαγο είναι βαθύ
Δέκα παλικάρια Κατάδικος για πάντα Παίξε Χρήστο το Μπουζούκι Το τελευταίο ραντεβού
Δεν θα ξαν' αγαπήσω Καταραμένη να 'σαι Πάνω στου τοίχου το κάρφι Το τρένο Γερμανίας Αθηνών
Δεν θέλω το κακό σου Καταραμένο Σάββατο Παράπονο Το ψωμί τη ξενιτιάς
Δεν σε πιστεύω  Κατάστρεψες τα νιάτα μου Παραστράτησα για σένα Τραγουδώ
Δεν σε ρωτώ ποια ήσουνα Καταστροφές και Συμφορές Πάρε τα χνάρια μου Υπάρχουν και καλά παιδιά
Δεν σου έλειπε τίποτα Κάτω απ’ το πουκάμισό μου Πάρε φωτιά και κάψε με Υπάρχω
Δρόμος δίχως σύνορα Κάψε κάψε Πάψε να ρωτάς Φαράχ
Δυο πόρτες έχει η ζωή Κάψτε, Κάψτε την καρδιά μου Πέθανε το πιο καλό παιδί Φεύγω μανούλα μου γλυκειά
Δυστυχώς Κελί μου κατασκότεινο Πέντε πάνω πέντε κάτω Φεύγω με πίκρα στα ξένα
Εγώ είμαι αϊτός Κι αν γελάω είναι ψέμα Πέτρα θα ρίξω πίσω Φεύγω να ξενιτευτώ
Εγώ θα σε γλιτώσω Κλάψε σήμερα καρδιά μου Πέτρινα χρόνια Φίλε μου καλέ
Εγώ καλός γεννήθηκα Κλείστε την Πόρτα της Ζωής Πέφτουν της βροχής οι στάλες Φύγε κι άσε με
Εγώ με την αξία μου Κοινωνία Ένοχη Ψιλοβρέχει