Ανάθεμα την τύχη μου

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας

Φυλακή χωρίς αμπάρες και σιδεριές
Μοιάζει το δικό μας σπίτι από τα χτες
Ρημαγμένο προδομένο, όλο καημό
Πού να κάτσω για να κλάψω τον χωρισμό

Ανάθεμα την τύχη μου
Που σ’ έβαλα στο σπίτι μου
Κι από την πρώτη την βραδιά
Σού ’δωσα αγάπη και κλειδιά

Δεν μπορώ δεν την αντέχω την ερημιά
Πιο καλά να το `χε κάψει μια πυρκαϊά
Έφερες μες στην καρδιά μου τον χαλασμό
Πού να κάτσω για να κλάψω τον χωρισμό

Από το δίσκο "Γυρισμός"

Πάψε να ρωτάς

Στίχοι:  Ατραΐδης
Μουσική: Καζαντζίδης, Βασιλόπουλος
       

Πάψε να ρωτάς, πάψε να ρωτάς
Ό,τι υπήρχε μεταξύ μας
Μην το συζητάς

Άγνωστος για σένα
Πες πως είμαι πια
Και τα περασμένα
Ρίξ’ τα στη φωτιά

Πείσε την καρδιά σου
Να μ’ απαρνηθείς
Κι αν βρεθώ μπροστά σου
Να μη συγκινηθείς

Πάψε να ρωτάς
Η πορεία της αγάπης
Άλλαξε για μας

Πάψε να ρωτάς, πάψε να ρωτάς
Απ’ την ξεχασμένη στάχτη
Φλόγα μη ζητάς

Ποιος από τους δυο μας
Φταίει πιο πολύ
Κι αν το ομολογούμε
Δε μας ωφελεί

Όσο κι αν σου φταίω
Όσο κι αν μου φταις
Θέλημα της μοίρας
Γκρέμισε το χτες

Από το δίσκο "Γυρισμός"

Λασπωμένα Όνειρα

 

 

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας

Σε καλντερίμια σκοτεινά
Που κλαιν τ’ ανεμοβρόχια
Εκεί μου είπαν κατάντησες
Εσύ που δεν νταγιάντησες
Λίγο καιρό τη φτώχεια

Και μου ’ριξες τα όνειρα
Στου δρόμου τα λασπόνερα

Στο τζάκι της αγάπης μας
Σκάλισε πριν να σβήσω
Κι αν βρεις μια σπίθα μόνο μια
Να καίει για μένα στη γωνιά
Πάρε τον δρόμο πίσω

Από το δίσκο "Γυρισμός"

Θα ξανατραγουδήσω

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης


Ορκίστηκα σ’ ό,τι αγαπώ
Τραγούδι να μην ξαναπώ
Τα χείλη να σφραγίσω
Μα οι πόνοι πού’χω στην καρδιά
Φουντώσανε σαν τη φωτιά
Και πρέπει να τους σβήσω

Και πήρα την απόφαση
Τον όρκο να πατήσω
Τις πίκρες μου τις πίκρες σας
Θα ξανατραγουδήσω
Μαζί σας να δακρύσω

Τις απιστίας ο καημός
Της ξενιτιάς ο στεναγμός
Μας λιώνουν και μας καίνε
Κι όταν με πόνο τραγουδώ
Οι πικραμένοι όπως κι εγώ
Μαζί μου σιγοκλαίνε

Από το δίσκο "Γυρισμός"

Μαυρομάνικο μαχαίρι

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας


Ένα μαυρομάνικο μαχαίρι,
είναι η αγάπη σου αμάν γιάλα.
Όταν το πετάς και δε με κόβει,
αμολάς το δάκρυ σου.

Δε σε σπούδασαν ωραία
οι δασκάλοι σου
και φοβάμαι θα τα πάρεις
ύπο μάλης σου.

Ένα μαυρομάνικο μαχαίρι,
στην καρδιά μου χάρισες – αμάν γιάλα.
Όμως πού το πας και τι γυρεύεις,
δε μου ξεκαθάρισες.

Από το δίσκο "Γυρισμός"

Μετάνιωσες

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος

Έφυγες απάνω στο θυμό σου
κι ήταν η φυγή σου θάνατός σου
γιατί ο χρόνος είναι δικαστής
Είχες το θάρρος να μ’ αφήσεις
χωρίς και να με χαιρετίσεις
και τώρα συλλογίσου
μες στην καταστροφή σου
το χέρι μου ζητάς για να πιαστείς

Μετάνιωσες αλλά σ’ έχω ξεχάσει
κι ο πόνος μου κι αυτός έχει περάσει
η πονεμένη μου καρδιά
βρήκε αλλού παρηγοριά
κι αν μετάνιωσες το τρένο το `χεις χάσει

Νόμιζες πως θα σε περιμένω
να με βρεις γυρνώντας νικημένο
και πως θα σου ανοίξω για να μπεις
Μα το φαρμάκι σου που πήρα
μου έδωσε δύναμη και πείρα
και ούτε θα σ’ ανοίξω
και ούτε θα σ’ αγγίξω
και δεν ακούω ό,τι κι αν μου πεις

Από το δίσκο "Υπάρχω"

Κάψε κάψε

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Βασίλης Βασιλειάδης


Κάψε κάψε, τι θα κάψεις
από μια καρδιά καμένη,
εγώ ξόφλησα για σένα
όλα είναι πια χαμένα,
τώρα τίποτα δε μένει,
κάψε κάψε, τι θα κάψεις
από μια καρδιά καμένη.

Μου `κανες τη νύχτα δάκρυ
και τη μέρα συμφορά,
ακατάλληλη αγάπη,
ακατάλληλη καρδιά.

Κάψε κάψε, τι θα κάψεις
από μια καρδιά καμένη.

Κάψε κάψε τ’ όνειρό μου
και τις μαύρες μου αναμνήσεις,
κι όταν θα χαθεί η σκιά μου
ξέχνα και το όνομά μου,
και μη με ξαναζητήσεις,
κάψε κάψε τ’ όνειρό μου
και τις μαύρες μου αναμνήσεις.

Μου `κανες τη νύχτα δάκρυ
και τη μέρα συμφορά,
ακατάλληλη αγάπη,
ακατάλληλη καρδιά.

Κάψε κάψε, τι θα κάψεις
από μια καρδιά καμένη.

Απ΄ τα ψηλά πατώματα

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Έτος: 1973

Απ’ τα ψηλά πατώματα
και απ’ τα μεγάλα σπίτια
κατρακύλησα στ’ αλήθεια
και έκλαψες από συνήθεια
κι όταν μ’ είδες πεταμένο
με παράτησες σαν ξένο.

Καλά μου τα `λεγαν
όσοι μ’ αγάπαγαν
μα εγώ σε σένα πίστεψα
και τη ζωή μου αχρήστεψα
κι απ’ τα ψηλά πατώματα
βρέθηκα μες στα χώματα.

Για τις αδυναμίες μου
τον εαυτό μου βρίζω
και τον κόσμο που γνωρίζω
αποφεύγω ν’ αντικρίζω
κι ο φτωχότερος του κόσμου
είμαι τώρα και δακρύζω.

Καλά μου τα `λεγαν
όσοι μ’ αγάπαγαν
μα εγώ σε σένα πίστεψα
και τη ζωή μου αχρήστεψα
κι απ’ τα ψηλά πατώματα
βρέθηκα μες στα χώματα.

Τα χείλη σου όσα κι αν πουν

Στίχοι: Σταύρος Κάξος
Μουσική: Μπάμπης Μπακάλης
Έτος: 1963

Τα χείλη σου όσα κι αν πουν
κι αν με κακολογούν,
όμορφα λόγια, για μένα, το ξέρω,
πάλι θα ξαναπούν,
όμορφα λόγια, για μένα, το ξέρω,
πάλι θα ξαναπούν.

Είπες κουβέντες βαριές
κι όμως εγώ δεν κρατάω κακία,
και σε συγχωρώ,
άλλοι σου ψήνουν το ψάρι στα χείλη
και την πληρώνω εγώ.

Τα χείλη σου όσα κι αν πουν
κι αν με κακολογούν,
όμορφα λόγια, για μένα, το ξέρω,
πάλι θα ξαναπούν,
όμορφα λόγια, για μένα, το ξέρω,
πάλι θα ξαναπούν.

Ξέρω, δε θες να με δεις
κι όμως. εγώ σ’ αγαπώ κι υποφέρω
όταν δε σε δω,
άλλοι σου ψήνουν το ψάρι στα χείλη
και την πληρώνω εγώ.

Τα χείλη σου όσα κι αν πουν
κι αν με κακολογούν,
όμορφα λόγια, για μένα, το ξέρω,
πάλι θα ξαναπούν,
όμορφα λόγια, για μένα, το ξέρω,
πάλι θα ξαναπούν.

Όμορφα λόγια, για μένα, το ξέρω,
πάλι θα ξαναπούν.

Η πιο μεγάλη αμαρτία

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Κώστας Σταματάκης
Έτος: 1969

Πήρα τις θάλασσες για να σε ζήσω
και σαν κυρία να σε κρατήσω
κι ενώ πνιγόμουν στα βάσανά μου,
μ’ άλλους γλεντούσες τον ιδρώτα μου.

Η πιο μεγάλη αμαρτία, αχ!
είναι στον κόσμο η απιστία.

Αν είχα δύναμη και αν μπορούσα,
όλα τα λάθη θα συγχωρούσα,
μα τέτοια πράξη σαν τη δική σου
να τιμωρούσα με τη ζωή σου.

Η πιο μεγάλη αμαρτία, αχ!
είναι στον κόσμο η απιστία.

Από την ταινία Ο Γίγας της Κυψέλης με τον Νίκο Ρίζο