Το ψωμί τη ξενιτιάς

Στίχοι: Ευάγγελος Ατραΐδης & Παύλος Ζεμανίδης
Μουσική: Γιάννης Βασιλόπουλος
Έτος: 1970

Το ψωμί της ξενιτιάς είναι πικρό
το νερό της θολό και το στρώμα σκληρό
τα λεφτά που αποκτάς τα βλαστημάς
υποφέρεις πονάς την πατρίδα ζητάς

Κλέφτρα ξενιτιά τα παλληκάρια κλέβεις
μάγισσα κακιά με τα λεφτά μαγεύεις
πάντα μ’ απονιά χωρίζεις μάνες και παιδιά

Κάνε Παναγιά η ξενιτιά να πάψει
κι άλλη μάνα πια για χωρισμό μην κλάψει
κι όλα τα παιδιά στο σπίτι τους να `ρθουν ξανά

Το ψωμί της ξενιτιάς είναι ξερό
και με δάκρυ πικρό το `χω βρέξει κι εγώ
πιο καλά στο φτωχικό ψωμί κι ελιά
παρά χίλια καλά στην πικρή ξενιτιά

Κλέφτρα ξενιτιά τα παλληκάρια κλέβεις
μάγισσα κακιά με τα λεφτά μαγεύεις
πάντα μ’ απονιά χωρίζεις μάνες και παιδιά

Κάνε Παναγιά η ξενιτιά να πάψει
κι άλλη μάνα πια για χωρισμό μην κλάψει
κι όλα τα παιδιά στο σπίτι τους να `ρθουν ξανά

Την πόρτα μη μου κλείνεις

Στίχοι: Γιώργος Λαύκας
Μουσική: Γιώργος Λαύκας

Την πόρτα μη μου κλείνεις
άνοιξε μέσα για να μπω
κι απ’ έξω μη μ’ αφήνεις.

Όπως οι στάλες της βροχής
βρέχουνε το κορμί μου
και το πικρό το δάκρυ μου
ποτίζει την ψυχή μου.

Την πόρτα μη μου κλείνεις
το σφάλμα μου συγχώρεσε
και μη με κατακρίνεις.

Την πόρτα μη μου κλείνεις
τον πόνο που σου έδωσα
εσύ μη μου τον δίνεις.

Όσο κι αν παραστράτησα
σε σένα ήρθα πάλι
γιατί είσαι η αγάπη μου
εσύ η πιο μεγάλη.

Την πόρτα μη μου κλείνεις
το σφάλμα μου συγχώρεσε
και μη με κατακρίνεις.

Φεύγω με πίκρα στα ξένα

Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Στέλιος Καζαντζίδης

Μανούλα θα φύγω, μην κλάψεις για μένα.
Η μοίρα το γράφει μονάχος να ζω.

Το μίσος του κόσμου με δέρνει σκληρά
και φεύγω με πίκρα στα ξένα.

Μ’ αδίκησαν, μάνα, βαριά με πληγώσαν
και ό,τι αγαπούσα το έχασα πια.

Ποτέ το παιδί σου δεν είδε χαρά
και φεύγει για πάντα στα ξένα.

Πικρές αναμνήσεις μαζί μου θα πάρω.
Στα ξένα που θά `μαι ρημάδι θα ζω.

Παιδί πια δε θά `χεις μανούλα γλυκιά,
εκεί θα πεθάνω στα ξένα.

Ξέχασέ με, ξέχασέ με

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Μπάμπης Μπακάλης

Κατέστρεψα το σπίτι μου μια μέρα
και πλήγωσα τη μάνα μου και το γέρο μου πατέρα

Εγώ γεννήθηκα για την καταστροφή,
γι’ αυτό να φύγεις πριν σε πάρω στο λαιμό μου.
Εγώ αγάπη δε γνωρίζω τι θα πει,
αφού μισώ κι αυτόν τον ίδιο εαυτό μου.

Ξέχασέ με, ξέχασέ με
πριν μετανοήσεις.
Ξέχασέ με, ξέχασέ με
κι άλλον ν’ αγαπήσεις.

Κοντά σε μένα άσπρη μέρα δε θα δεις,
εγώ κατέστρεψα το ίδιο μου το σπίτι
κι άφησα έρημους τους γέρους μου γονείς
ν’ αργοπεθαίνουν για το γιο τους τον αλήτη.

Ξέχασέ με, ξέχασέ με
πριν μετανοήσεις.
Ξέχασέ με, ξέχασέ με
κι άλλον ν’ αγαπήσεις.

Κανείς δεν ήρθε να με δει

Στίχοι: Χρήστος Κολοκοτρώνης
Μουσική: Κώστας Λαβίδας
Έτος: 1953

Το ξέρω καταστράφηκα
απ’ το φιλότιμο μου
και τώρα κλαίω μοναχός
με το παράπονό μου

Σε τούτη την καταστροφή
κανείς δεν ήρθε να με δει
δυο λόγια να μου πει

Χαράμισα το μέλλον μου
τα νιάτα την ζωή μου
μια άπονη σκληρή καρδιά
ήταν καταστροφή μου

Σε τούτη την καταστροφή
κανείς δεν ήρθε να με δει
δυο λόγια να μου πει

Απελπισμένος περπατώ
και η καρδία στενάζει
και το φτωχό μου το κορμί
το τρώει το μαράζι

Σε τούτη την καταστροφή
κανείς δεν ήρθε να με δει
δυο λόγια να μου πει

Η Θεατρίνα

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Έτος 1970

Όσο φόραγες τη μάσκα
μου `ταζες και τ’ άστρα
για να σ’ αγαπώ
πιο μεγάλη θεατρίνα
ούτε ξαναείδα
ούτε και θα δω.

Μα τώρα έχεις πια ξεσκεπαστεί
γι αυτό μην κλαις, μην κάνεις την πιστή
μια θεατρίνα είσαι της αγάπης
κι ο διπλός σου ρόλος δεν περνά
και τα δάκρυά σου τα φτηνά.

Τώρα όπως θέλεις ζήσε
κι απ’ το νου σου σβήσε
πως υπάρχω εγώ
κι αν σ’ αγάπησα με πάθος
έπεσα σε λάθος
και τ’ ομολογώ.

Τα δάκρυά σου μην τα σπαταλάς
μα κράτησέ τα, άλλους να γελάς
μια θεατρίνα είσαι της αγάπης
κι ο διπλός σου ρόλος δεν περνά
και τα δάκρυά σου τα φτηνά.

Από το δίσκο μου "Η στεναχώρια μου"

Το δρομολόι της ζωής

Στίχοι: Ατραΐδης, Βασιλόπουλος
Μουσική: Στέλιος Καζαντζίδης
Έτος: 1972

Το δρομολόι καθενός το ξέρει μόνο ο Θεός,
στα μονοπάτια της ζωής όλοι περιπλανόμαστε
άλλος εδώ κι άλλος εκεί πονάμε ή χαιρόμαστε.

Άλλος πατάει άσφαλτο κι άλλος πατάει χώμα
ώσπου μια μέρα η ψυχή χωρίζει απ’ το σώμα.
Άλλος πατάει στα χαλιά και άλλος στα σανίδια
μόνο στο θάνατο μπροστά τα πάντα είναι ίδια.

Είναι λουλούδι η ψυχή και να μαδήσει δεν αργεί
στο περιβόλι της ζωής ένα σεργιάνι κάνουμε
κι άλλος αργά κι άλλος νωρίς στο ίδιο τέρμα φτάνουμε.

Άλλος πατάει άσφαλτο κι άλλος πατάει χώμα
ώσπου μια μέρα η ψυχή χωρίζει απ’ το σώμα.
Άλλος πατάει στα χαλιά και άλλος στα σανίδια
μόνο στο θάνατο μπροστά τα πάντα είναι ίδια.

Από το δίσκο "Γυρισμός"

Το κλάμα της πενιάς

Στίχοι: Χρήστος Κολοκοτρώνης
Μουσική: Μανώλης Χιώτης

Τα βάσανά μου ένα τραγούδι θα τα κάνω
για να τ’ ακούς εσύ και όλος ο ντουνιάς,
κι όταν στα χέρια το μπουζούκι μου θα πιάνω
θ’ αναστενάζεις απ’ το κλάμα της πενιάς,
κι όταν στα χέρια το μπουζούκι μου θα πιάνω
θ’ αναστενάζεις απ’ το κλάμα της πενιάς.

Με το μπουζούκι μου τον πόνο μου θα λέω
στα παραθύρια σου μπροστά κάθε βραδιά,
θα τραγουδώ, θα με ακούς να σιγοκλαίω
και θα ξυπνάς με ραγισμένη την καρδιά,
θα τραγουδώ, θα με ακούς να σιγοκλαίω
και θα ξυπνάς με ραγισμένη την καρδιά.

Αυτά που μου `κανες κι αυτά που `χω περάσει
αν ήταν άλλος θα σε είχε εκδικηθεί,
μα η καρδιά μου δεν μπορεί να σε δικάσει
όπως με δίκασες εσύ μες στη ζωή,
μα η καρδιά μου δεν μπορεί να σε δικάσει
όπως με δίκασες εσύ μες στη ζωή.

Σαν την καλαμιά στον κάμπο

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Μπάμπης Μπακάλης

Σαν την καλαμιά στον κάμπο
έχω μείνει ορφανός
κι `μαι πάντοτε θλιμμένος
όπως ο μαύρος ουρανός

Μαύρε θλιμμένε ουρανέ
που κλαις σαν την καρδιά μου
κλάψε μαζί μου σήμερα
τα μαύρα βάσανα μου

Όλα τα ‘χασα στον κόσμο
έχω πια καταστραφεί
και το πιο πικρό ποτήρι
για μια γυναίκα το `χω πιει

Μαύρε θλιμμένε ουρανέ
που κλαις σαν την καρδιά μου
κλάψε μαζί μου σήμερα
τα μαύρα βάσανα μου

Σαν το γέρικο πλατάνι
με χτυπούν οι κεραυνοί
που να μπω να ξαποστάσω
το κουρασμένο μου κορμί

Η αγάπη κι ο παράς

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Έτος: 1973

Μέσα στα σοκάκια
Που λες τα Πειραιώτικα
Που ’ζησα ωραία
Ωραία κι αλλιώτικα
Μια νύχτα που ήμουν πικραμένος
Μου ’πε ένας φίλος γερασμένος
Μου ’πε ένας γέρος ασπρομάλλης
και σοφός

Πως η αγάπη κι ο παράς
Αδέρφια, φίλε θα ’ναι
Και όσα φράγκα οικονομάς
Τόσο θα σ’ αγαπάνε
Κι εγώ τον άκουγα τον γέρο
Χωρίς το νόημα να ξέρω
Γιατί ήμουν άμυαλος ακόμα
Και μικρός

Πέρασαν τα χρόνια
Μικρή μου και μ’ αγάπησες
Και για λίγο χρήμα
Απόψε με παράτησες
Κι αυτή τη νύχτα που υποφέρω
Ξαναθυμήθηκα τον γέρο
Που μου είχε πει μεγάλα λόγια
Και σοφά

Αγάπησα και πόνεσα	Έι καπετάνιε	Κόκκινο - Μαύρο	Πικρός καφές
Αγκινάρα με τα αγκάθια	Είν' όλα μαύρα	Κράτα καρδιά	Πλήγωσε με όσο θέλεις
Αγριολούλουδο	Είσαι η ζωή μου	Λασπωμένα Όνειρα	Ποια είσαι εσύ
Άδειες φεύγουνε οι νύχτες	Έκανα το δάκρυ μου μελάνι	Μάγκα μου περαστικά σου	Ποιος δρόμος είναι ανοιχτός
Αθήνα	Ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι	Μαζί σου πως να ζήσω	Ποιος είδε γλάρο στα βουνά
Αθήνα-Πειραιάς-Θεσσαλονίκη	Ένα τραγούδι θλιβερό	Μάνα μου	Ποιος θα με πληροφορήσει
Ακόμα και στην κόλαση	Ένας μάγκας στο Βοτανικό	Μαντουμπάλα	Που είσαι μάνα να με δεις
Αλίμονο σ' εμένα	Ένας σκύλος και μια γυναίκα	Μάτωσε-Μάτωσε	Πριν το χάραμα
Αλλοτινές μου εποχές	Έξω απ' άδικο	Μαυρομάνικο μαχαίρι	Προσευχή
Αμάν	Έξω ντέρτια και καημοί	Με γέρασε η ξενιτιά	Πυρετός
Αν είναι η Αγάπη Έγκλημα	Έπεσα έξω	Με έκαψες με κατάστρεψες	Σαββατόβραδο
Αν ήξερες ποιός είμαι εγώ	Έρχονται χρόνια δύσκολα	Μεσάνυχτα που να σε βρω	Σαν απόκληρος γυρίζω
Αν ρωτάς να σου πω	Έφυγες και πού μ΄ αφήνεις	Μετάνιωσες	Σαν την καλαμιά στον κάμπο
Ανάθεμα την τύχη μου	Έφυγες μ΄ έναν άλλονε	Μην Κλαις	Σαν τον πουλημένο σκλάβο
Αναστενάζω βγαίνει φωτιά	Έχεις άντρα χρυσοχέρη	Μια γυναίκα έφυγε	Σε διώξαν απ΄ την Κοκκινιά
Ανεμώνα	Έχω μια αγάπη	Μια γυναίκα πέρασε	Σε τούτο το παλιόσπιτο
Ανήμπορος	'Εψαξα άδικα να βρω	Μια Καινούργια Κοινωνία	Σήκω χόρεψε κουκλί μου
Άνθρωπε άδικε γιατί	Ζηλεύω τα πουλιά	Μια Κυριακή στη Φυλακή	Στα βράχια της Πειραϊκής
Αντιλαλούνε τα βουνά	Ζιγκουάλα	Μια μέρα πριν πεθάνω	Στα χέρια σου μεγάλωσαν
Απ' τα ψηλά πατώματα	Η αγάπη κι ο παράς	Μια παλιά ιστορία	Σταλαματιά, σταλαματιά
Απ' τα ψηλά στα χαμηλά	Η ζωή μου όλη	Μοίρα μου μ΄ έχεις μισήσει	Στην Ελλάς του 2000
Απ' τις παρανομίες μου	Η Θεατρίνα	Μονάχος Παραστράτησα	Στην οδό της τρέλας
Από τα πολλά Φαρμάκια	Η καμπάνα σημαίνει	Μόνος	Στην ψάθα θα πεθάνω
Απόκληρος της κοινωνίας	Η καρδιά μου ας όψεται	Μπρος στο ρημαγμένο σπίτι	Στις φάμπρικες της Γερμανίας
Άπονες εξουσίες	Η Καρδιά Της Μάνας	Να περπατήσουμε μαζί	Στο άδειο Προσκεφάλι
Άπονη Ζωή	Η Κοινωνία	Νέοι και γέροι ναυτικοί	Στο πικραμένο δειλινό
Άπονη καρδιά	Η νοσταλγία	Νόμιζα πως ήταν φίλοι	Στο σταυροδρόμι του χωρισμού
Απόψε σ΄ έχω στην αγκαλιά μου	Η πιο μεγάλη αμαρτία	Νυχτερίδες κι αράχνες	Στο τραπέζι που τα πίνω
Απόψε φίλα με	Η πληγωμένη μου καρδιά	Ξεκινήσαμε με όνειρα χρυσά	Συγχώρεσε με
Αραπίνες	Η πρώτη αγάπη σου είμαι εγώ	Ξέρω Νεκρούς	Συννεφιασμένη Κυριακή
Άργησα να σε γνωρίσω	Η Στεναχώρια μου	Ξεσπά η μπόρα	Σχίζονται κάμποι και βουνά
Ας ήτανε ο πόνος ένα τσιγάρο δρόμος	Η χήρα	Ξέχασέ με, ξέχασέ με	Τα καλά παιδιά
Άσε με να ζήσω μοναχός	Ήθελα να 'μουνα Πασάς	Ο Αντώνης Ο Βαρκάρης	Τα μαλλιά τα γκρίζα
Άσπρο πουκάμισο φορώ	Ηλιοβασίλεμα σωστό	Ο Γυάλινος Κόσμος	Τα ξενύχτια κι οι όμορφες γυναίκες
Αυτή η νύχτα μένει	Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά	Ο ζωντανός ο χωρισμός	Τα παλάτια της αγάπης
Αφήστε με να κλάψω	Θα ξανατραγουδήσω	Ο Καλός καλό δεν έχει	Τα πονεμένα δειλινά
Αχάριστε Κόσμε	Θα Φύγω Μακρυά Σου	Ο καψούρης	Τα ροζιασμένα χέρια μου
Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω	Θέλω να πεθάνω	Ο μπάρμπα-Γιάννης	Τα χείλη σου όσα κι αν πουν
Βαριά χτυπούν τα σήμαντρα	Θέλω να πω τον πόνο μου	Ο Τραγουδιστής	Τέτοια κούκλα και τσαχπίνα
Βραδιάζει	Θεσσαλονίκη μου	Ο Χάρος	Την έδιωξα κι όμως την αγαπώ
Βράχο βράχο	Θλιμμένο δειλινό	Ο Ψαράς	Την Παρασκευή το βράδυ
Βρε άνθρωπε κατήγορε	Ίσως αύριο	Οι αισθηματίες	Την πόρτα μη μου κλείνεις
Βύθισε μου το μαχαίρι	Καθένας με τον πόνο του	Οι μισοί καλοί	Τι θέλεις από μένανε
Γεια σου Περαία αθάνατε	Και οι άντρες κλαίνε	Όλα εδώ πληρώνονται	Το άδικο δεν ευλογείται
Γέρασα πριν την ώρα μου	Και πού Θεός	Όλα μάταια, όλα ψεύτικα	Το ανήλικο
Για δυο μάτια απόψε πίνω	Καινούργιες Συμφορές	Όποια και να `σαι	Το δικό σου αμάρτημα
Για μας ποτέ μην ξημερώσει	Καλύτερα μια μαχαιριά	Όπου άνθρωπος κακία	Το δρομολόι της ζωής
Για μένα αστράφτει και βροντά	Κανείς δεν ήρθε να με δει	Όση γλύκα έχουνε τα χείλη σου	Το θολωμένο μου μυαλό
Για μπάνιο πάω	Κάποια μάνα αναστενάζει	Όταν βλέπετε να κλαίω	Το κλάμα της πενιάς
Γιατί Με Ξύπνησες Πρωί	Καρδιά Παραπονιάρα	Ουίσκι τζιν και φρούμελ	Το μεγάλο ψάρι
Γυρίζω απ’ τη νύχτα	Καρδιά πληγωμένη	Πάει κι αυτός	Το πέλαγο είναι βαθύ
Δέκα παλικάρια	Κατάδικος για πάντα	Παίξε Χρήστο το Μπουζούκι	Το τελευταίο ραντεβού
Δεν θα ξαν' αγαπήσω	Καταραμένη να 'σαι	Πάνω στου τοίχου το κάρφι	Το τρένο Γερμανίας Αθηνών
Δεν θέλω το κακό σου	Καταραμένο Σάββατο	Παράπονο	Το ψωμί τη ξενιτιάς
Δεν σε πιστεύω	Κατάστρεψες τα νιάτα μου	Παραστράτησα για σένα	Τραγουδώ
Δεν σε ρωτώ ποια ήσουνα	Καταστροφές και Συμφορές	Πάρε τα χνάρια μου	Υπάρχουν και καλά παιδιά
Δεν σου έλειπε τίποτα	Κάτω απ’ το πουκάμισό μου	Πάρε φωτιά και κάψε με	Υπάρχω
Δρόμος δίχως σύνορα	Κάψε κάψε	Πάψε να ρωτάς	Φαράχ
Δυο πόρτες έχει η ζωή	Κάψτε, Κάψτε την καρδιά μου	Πέθανε το πιο καλό παιδί	Φεύγω μανούλα μου γλυκειά
Δυστυχώς	Κελί μου κατασκότεινο	Πέντε πάνω πέντε κάτω	Φεύγω με πίκρα στα ξένα
Εγώ είμαι αϊτός	Κι αν γελάω είναι ψέμα	Πέτρα θα ρίξω πίσω	Φεύγω να ξενιτευτώ
Εγώ θα σε γλιτώσω	Κλάψε σήμερα καρδιά μου	Πέτρινα χρόνια	Φίλε μου καλέ
Εγώ καλός γεννήθηκα	Κλείστε την Πόρτα της Ζωής	Πέφτουν της βροχής οι στάλες	Φύγε κι άσε με
Εγώ με την αξία μου	Κοινωνία Ένοχη		Ψιλοβρέχει

Σελίδες